Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Πέμπτη 27 Φεβρουαρίου 1992

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 1992

16 β Περί Παραδείσου. Τά δέντρα. Η Πτώσις. Μέρος 1ον. 20.2.1992

Θαυμαστή θεραπεία καρκίνου

Μία μητέρα είχε ένα τέτοιο πρόβλημα, υγείας του παιδιού της.
Μου το είπε.
Παρακάλεσε την εκκλησία.
Πήγαινε από ναό σε ναό και ζητούσε βοήθεια, από μοναστήρι σε μοναστήρι και έδιδε το όνομα
του μικρού παιδιού και έκανε προσπάθεια.
Και ήλθε φέτος.
Και είπε:
- Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Μέσα από τις πολλές προσευχές που έκανα, έκανα και κάτι άλλο το βράδυ την ώρα που κοιμόταν το παιδάκι. Γονάτιζα στο κρεββατάκι του και του διάβαζα
κάθε βράδυ έναν Ευαγγελιστή, ένα Ευαγγέλιο ολόκληρο, το κατά Ματθαίον πρώτα, το κατά Μάρκον ύστερα, το Λουκά, τον Ιωάννη, ύστερα τις Πράξεις, ύστερα προς Ρωμαίους, προς Κορινθίους Α',
προς Κορινθίους Β', δηλαδή κάθε κομμάτι. Τις πολύ μικρές επιστολές τις διάβαζε δύο τρείς μαζί.
Επί ένα ολόκληρο χρόνο.
Ο καρκίνος εξαφανίστηκε.
Η πίστις της μητέρας ήταν μεγάλη.
Πιστεύω βέβαια ότι και η ανάγνωσις αυτή πάνω από το προσκέφαλο του παιδιού κάθε βράδυ ωφέλησε τα μέγιστα και η πίστις αυτή και οι μνημονεύσεις που έγιναν σε τόσα πολλά μέρη, από τόσες εκκλησίες, από τόσους Πνευματικούς, από τόσα Αγια Ιερά Λείψανα που έβαζε στο κεφαλάκι του παιδιού.
Ολα αυτά μαζί έκαναν το θαύμα.
Εχομε πίστη ζωντανή και αυτή προσπαθούμε να μάθουμε.

Ανάγνωση της Αγίας Γραφής

Ενθυμούμαι μία γιαγιά.
Δεν ξέρω αν σας το έχω πει ποτέ.
Ημουνα ακόμα Διάκονος τότε και είχα πάει σε ένα βιβλιοπωλείο.
Και ζητούσε μία Αγία Γραφή.
Εκεί ήταν κάποιος ιεροκήρυξ, ο οποίος έχει κοιμηθεί τώρα.
Της λέει:
- Γιαγιούλα, τι το θέλεις το Ευαγγέλιο εσύ; Γράμματα ξέρεις;
Λέει:
- Δεν ξέρω, Δέσποτά μου. Δεν ξέρω γράμματα.
- Α, δεν ξέρεις. Τότε τι θα το κάνεις το Ευαγγέλιο; Θα το κάνεις κανένα δώρο στα εγγονάκια σου, στα παιδάκια σου; Να το πάρεις.
- Οχι, γιε μου.
Ηταν πολύ μεγάλη.
Ηταν 80 χρονών.
- Εγώ, λέει, επειδή εκείνη έπεσε μέσα στο μαγγάλι και κάηκε εχθές, ήλθα σήμερα να πάρω μια καινούργια.
- Κάηκε; Ε, τι θα την κάνεις τώρα, αφού δεν ξέρεις γράμματα, εγγονάκια δεν έχεις κτλ.;
- Α, λέει, θα κάνω το εξής. Και κάνω το εξής: Ανοίγω στην αρχή του βιβλίου και πάω στον Χριστό και στην Παναγιά μπροστά στις εικόνες, και λέω:
- Χριστούλη μου, όσα γράφει εδώ μέσα, πάρ'τα από δω και βάλε τα στο μυαλουδάκι μου και στην καρδιά μου. Και βάζω εκεί ένα χαρτάκι και το κλείνω.
Την άλλη μέρα το ξανανοίγω πάλι και λέω:
- Χριστούλη μου και Παναγίτσα μου, αυτά που έχει εδώ μέσα βάλτα στο μυαλό μου και στην καρδιά μου. Και το ξανακλείνω. Ετσι διαβάζω την Καινή Διαθήκη.
Ποιος το κάνει από εμάς;
Λοιπόν, μελετάτε τις Γραφές.


Πέμπτη 6 Φεβρουαρίου 1992

14 β Περί Δαιμόνων. Μέρος 4ον. 6.2.1992

Μεθοδείες και τρόποι πολέμων των δαιμόνων

Κάποτε σε μια ομήγυρη μαζεύτηκαν γύρω από έναν πνευματικό άνθρωπο, ας πούμε έτσι μοναχό, διάφοροι συνομιληταί οι οποίοι ήθελαν να του αποσπάσουν τις εμπειρίες τις πνευματικές για τον
πόλεμο και για τον αγώνα που κάνει κατά την διάρκεια της αγρυπνίας του.
Δόκιμος μαχητής έδινε και έπαιρνε με τους δαίμονες.
Κάποιος από εκεί από την ομήγυρη, ένας καλός και σεμνός παρατηρητής και συζητητής, βλέπει λοιπόν ξαφνικά δύο δαίμονες να στέκονται δίπλα από το μοναχό που ομιλούσε.
Ο ένας ήταν δεξιά του και ο άλλος ήταν αριστερά του.
Αυτός από τα δεξιά λέει φωναχτά και τον ακούει, και τον βλέπει και τον ακούει:
- Πέστο, ευλογημένε, για τις εμπειρίες που είχες το βράδυ, πώς πέρασες τη νύχτα, τι μάχες έδωσες σώμα με σώμα, πώς τους κατετρόπωσες, πώς τους νίκησες. Θα ωφεληθούν όλοι, όλοι θα
ωφεληθούν και μάλιστα μπορεί σαν αυτούς τους αγώνες να σε μιμηθούν κιόλας.
Ο ομιλητής ήκουσε την φωνή, αυτός που δίδασκε, ο μοναχός.
Αυτή η φωνή μπορεί να ήταν εξωτερική, αλλά ήταν συγχρόνως και εσωτερική για αυτόν που ομιλούσε.
Ηκουσε την φωνή και θα είπε:
- Ολοι κρεμάστηκαν από τα χείλη μου να μάθουν τι μάχες έδωσα. Αγιος θα είμαι.
Ο δαίμονας από εδώ λέει:
- Μπράβο, καλά τα είπες, όλους τους ωφέλησες.
Κοίταξε με ανοιχτό στόμα σε κοιτάζουν.
Και φεύγει γρήγορα από εδώ και πάει σε όλους.
Και τους παρακινούσε:
- Πεστε του μπράβο, πεστε του μπράβο...
Αυτοί είναι οι πνευματικοί πόλεμοι των δαιμόνων και με αυτούς ασχολούμεθα.

Περί προφητείας του διαβόλου

Ενας Μοναχός είχε έναν πόλεμο φοβερό.
Είχε πολλούς λογισμούς.
Δεν μπορούσε να ησυχάσει, τον τυραννούσαν.
Πάει ο διάβολος στον άλλο.
Του λέγει:
- Κοίταξε να δεις, ο τάδε, να μη χρησιμοποιώ ονόματα.
Πάει στον Β Μοναχό και λέγει για τον Α,
- Κοίταξε να δεις ο Α μοναχός έχει αυτές τις σκέψεις, κατατυραννιέται αλλά αυτές όμως τις συγκεκριμένες σκέψεις, γιατί με αυτές τις συγκεκριμένες σκέψεις βομβάρδιζε το Μοναχό Α.
- Πήγαινε λοιπόν να του πεις ότι επειδή έχει αυτές τις συγκεκριμένες σκέψεις να μη φοβάται και να του πεις και με ποιο τρόπο να τις τακτοποιήσει. Να τουδώσεις θάρρος, δύναμη κτλ.
Τον συμβουλεύει τώρα, ποιος ο δαίμονας!
Βάζει στον ένα σκέψεις και βάζει και τον άλλο να τον κάνει προφήτη, προορατικό.
Πάει ο άλλος του τα λέει:
- Α, ευχαριστώ αδελφέ μου, να σου φιλήσω το χέρι.
Μπαμ, και οι δύο κάτω.
Είναι άπειρα αυτά τα παραδείγματα και όσοι παρασύρονται και πιστεύουν βέβαια τον διάβολο ή τον λογισμό τους σαν προφήτη κακώς.
Και πλανώνται και οι ίδιοι αλλά και πλανούν και τους άλλους.