Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Πέμπτη 26 Μαρτίου 1992

21 β Τό Τριπλούν Αξίωμα Τού Κυρίου. Μέρος 2ον. τό Βασιλικόν. 26.3.1992

Ο Πατήρ Θεοδώρητος και οι νεκροί

Το Μοναστήρι του Αγίου Παύλου πριν από πολλά χρόνια έκανε Ανάσταση το βράδυ και όλοι μαζί οι Πατέρες με τις λαμπάδες αναμμένες ψάλλουν τον επινίκιον ύμνον Χριστός Ανέστη εκ νεκρών
θανάτω θάνατον πατήσας και της εν τοις μνήμασιν ζωήν χαρισάμενος.
Λέγει λοιπόν σε έναν παρευρισκόμενο μοναχό ο ηγούμενος της μονής στον Πατέρα Θεοδώρητο:
- Πήγαινε να πεις εκεί στους δικούς μας τους κεκοιμημένους στο οστεοφυλάκιο το χαρμόσυνο μήνυμα, το Χριστός Ανέστη.
- Να είναι ευλογημένο.
Και πηγαίνει χαρούμενος και μπαίνει μέσα στο οστεοφυλάκιο και φωνάζει στους νεκρούς:
- Χριστός Ανέστη!
Και ένα μέτρο πάνω όλα τα κόκκαλα.
Και οι κεφαλές και τα πάντα.
Ενας απλός μοναχός.
Εχουμε ζωντανή πίστη που και νεκρούς ανασταίνει αλλά εμείς δεν έχουμε πίστη.

Πέμπτη 19 Μαρτίου 1992

20 β Τό Τριπλούν Αξίωμα Τού Κυρίου. Μέρος 1ον. τό προφητικόν καί τό αρχιερατικόν. 19.3.1992

Τα αγρίμια

Ενα βράδυ σε ένα μοναστήρι πέρασε ο ηγούμενος από τα κελλιά.
Βρήκε κάποιο μοναχό και τον ρώτησε πώς πέρασε την ημέρα του.
- Ε, όπως όλες δι'ευχών σας, Αγιε Καθηγούμενε. Είχα παρά πολλή δουλειά, μα πάρα πολλή δουλειά και πρέπει να φροντίζω ένα σωρό ζωντανά. Ο Ηγούμενος δεν ήξερε τι διακόνημα έκανε ο Πατήρ
Νεόφυτος.
- Κάθε μέρα, λέει, πρέπει να φυλάγω δύο γεράκια, να συγκρατώ δυο ζαρκάδια, να γυμνάζω δυο κυνηγετικούς σκύλους, να κυνηγάω ένα φίδι, να δαμάζω μια αρκούδα, να περιποιούμαι έναν
άρρωστο. Και δεν θα κατάφερνα τίποτα από όλα αυτά αν δε με βοηθούσε τόσο αποτελεσματικά ο Αρχιερέας.
- Τι είναι αυτά που λέες τώρα εδώ πέρα; Τι ζώα και ζωντόβολα μου λες, ζουρλάθηκες; Τέτοια πράγματα έχουμε εδώ; Και πού τον βρήκες και τον Δεσπότη;
- Και όμως όλα αυτά έγιναν και γίνονται κάθε μέρα, Αγιε Γέροντα. Τα δυο γεράκια είναι τα μάτια μου που πρέπει αδιάκοπα να τα προσέχω γιατί μύρια δυο κακά από τα μάτια μας. Τα δυο ζαρκάδια
είναι τα πόδια μου που το βάδισμά τους πρέπει να το κανονίζω κατά τέτοιον τρόπο ώστε να με διακρίνει σύνεση αν δε θέλω να με οδηγούν στο δρόμο της αμαρτίας. Τα δυο κυνηγετικά σκυλιά είναι τα χέρια μου που οφείλω να τα υποχρεώνω να εργάζονται τις διακονίες που μου αναθέτετε εδώ αλλά και το καλό και για μένα και χάριν του συνόλου. Το φίδι είναι η γλώσσα μου που πρέπει να
χαλιναγωγείται, να μη μιλάει άσκοπα, να μη χύνει δηλητήριο εναντίον των αδελφών, να μην κουτσομπολεύει, να μην κατακρίνει, να μη γογγύζει. Αρκούδα είναι η καρδιά μου που πρέπει να της
δαμάζω τον εγωισμό και την κενοδοξία. Αρρωστος είναι το σώμα μου και έχω υποχρέωση διαρκώς να το προσέχω για να μην προσβληθεί από τη διαστροφή της επιθυμίας και γίνει έτσι ασθενές και
φιλήδονο.
- Καλά είναι όλα αυτά αλλά Δεσπότης ποιος είναι;
- Δεσπότης είναι ο Αρχιερέας Χριστός που με το Πανάγιο Αίμα Του κάθε μέρα, σημαίνει ότι κοινωνούσε κάθε μέρα, με δυναμώνει για να μπορέσω να τα δαμάσω όλα αυτά τα άγρια θηρία που έχω μέσα μου.

Ο Μελχισεδέκ

Ο Μελχισεδέκ παρουσιάζεται στην Αγία Γραφή σαν τύπος και σύμβολο του Χριστού.
Δεν γίνεται τύπος κατά την τάξη του Αρχιερέως Ααρών αλλά κατά την τάξη Μελχισεδέκ.
Ποιος ήταν αυτός ο Μελχισεδέκ;
Την ύπαρξή του την καλύπται πολύ μυστήριο.
Από τη γενεαλογία και τους απογόνους του δεν ξέρομε τίποτα.
Ούτε την ιστορία του γνωρίζουμε, ούτε τη δράση του, ούτε πότε γεννήθηκε, ούτε πότε
πέθανε.
Παρουσιάζεται έτσι έκτακτα, ξαφνικά, χωρίς να τον συνδέει η Αγία Γραφή με κανένα έθνος και με καμμιά φυλή. Λέει:
"Απάτωρ, αμήτωρ, αγενεολόγητος", Προς Εβραίους Επιστολή Ζ3.
Το μόνο που μας λέγει είναι ότι ήτο βασιλιάς της Σαλήμ.
Επιστρέφοντας ο Αβραάμ νικητής από τον πόλεμο που είχε κάνει εναντίον των 5 βασιλέων για να απελευθερώσει τον ανηψιό του Λώτ, αυτός ο νικητής Αβραάμ έσκυψε και προσκύνησε τον Μελχισεδέκ, έξω από την πόλη αυτή, τη Σαλήμ και μάλιστα του πρόσφερε και δώρα.
Και εκείνος αφού ευλόγησε τον Αβραάμ πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον.
Αυτά αναφέρονται στο 14ο Κεφάλαιο της Γενέσεως.
Οι πληροφορίες λίγες αλλά πολύτιμες.
1. Το όνομά του είναι συμβολικό. Μελχισεδέκ θα πει βασιλεύς δικαιοσύνης (Προς Εβραίους
Ζ2).
2. Βασίλευε στην πόλη Σαλήμ, στη μετέπειτα Ιερουσαλήμ. Σαλήμ θα πει ειρήνη (Ζ2).
3. Ευλόγησε τον Αβραάμ από τον οποίο θα προήρχετο η φυλή των Λευί, δηλαδή των Ιερέων. Η πράξη της ευλογίας παρουσιάζεται και συμβολίζεται ως ανωτέρα των Αρχιερέων και Ιερέων των Εβραίων. Γιατί όπως μας βεβαιώνει ο Απόστολος Παύλος το έλαττον υπό του κρείττονος ευλογείται. Το κατώτερο ευλογείται πάντοτε από το ανώτερον. Αρα για να ευλογήσει ο Μελχισεδέκ τον Αβραάμ ήτο ανώτερος και από τον Αβραάμ και από την Ιερατική φυλή που θα προήρχετο από αυτόν. Προς Εβραίους Ζ4-10, εκεί ερμηνεύεται αυτό.
4. Πρόσφερε θυσίαν άρτον και οίνον, σύμβολα της θυσίας του Χριστού και ειδικότερα βέβαια το
Μυστήριον της Θείας Ευχαριστίας. Ολα αυτά παρουσιάζουν τον Μελχισεδέκ σαν ένα μεγάλο μυστηριώδη και μοναδικό Αρχιερέα στην ιστορία της προχριστιανικής ανθρωπότητας. Ετσι ο Μελχισεδέκ θα ήταν βασιλιάς δικαιοσύνης, βασιλιάς ειρήνης, Αρχιερεύς του Θεού και ανώτερος του Αβραάμ, συμβολίζει τον Χριστό σαν τον μοναδικό Αρχιερέα της ανθρωπότητος μέχρι συντελείας των αιώνων.

Πέμπτη 12 Μαρτίου 1992

19 β Οι συνέπειες τής υποστατικής ενώσεως τών δύο φύσεων,θείας καί ανθρωπίνης,είς τό πρόσωπον τού Κυρίου ημών Ιησού Χριστού. 12.3.1992

Εκείνη που είχε λαχτάρα να κοινωνήσει

Είχαμε πει ένα παράδειγμα την άλλη φορά για μια ψυχή που είχε λαχτάρα να κοινωνήσει αλλά είχε κανόνα και έπρεπε να μπει.
Και ήταν μικρός και έπρεπε να μπει πιο μεγάλος.
Λαχτάρα είναι η λαχτάρα και την ώρα σε μία βραδινή Προηγιασμένη πέρυσι που ήταν
γονατισμένη και έβλεπε τους πιστούς εδώ να κοινωνούν ο ένας πίσω
από τον άλλο.
- Χριστέ μου, φώναξε από μέσα της βέβαια, με όλη της τη δύναμη.
Και έφυγε ο Χριστός από την Αγία Λαβίδα του Ιερέως για να μπει μέσα της.
Με τρόπον πνευματικό, υπερφυσικό, όπως Εκείνος γνωρίζει, ακατάληπτο αυτό για τα φτωχά μας τα
μυαλά, καταληπτό όμως μέσα στο χώρο της Πίστεως.

Πέμπτη 5 Μαρτίου 1992

18 β Οι δύο φύσεις εν Χριστώ Ιησού. 5.3.1992

Ο χειρούργος που λέει την ευχή αδειαλείπτως

Και τώρα θα σας πω μια ιστορία αληθινή.
Την απόδειξη την είχα πριν μια εβδομάδα.
Τέτοιο καιρό πέρυσι, είχε αρχίσει η Μεγάλη Σαρακοστή και ήλθε ένας γιατρός, από την επαρχία γιατρός, έγγαμος με τρία παιδιά, ο οποίος είχε οξύτατα προβλήματα και στο νοσοκομείο όπου ηργάζετο και εργάζεται ως γιατρός καθώς επίσης και ποικίλλα οικογενειακά προβλήματα και βέβαια και με πολλές αμφιβολίες μέσα του για τα θέματα της πίστεως.
Είπαμε πολλά, δεν είχα κόσμο, ήταν πρωινό και είχα τη δυνατότητα και του μίλησα αρκετά.
Του συνέστησα, βέβαια, σαν πρώτο βιβλίο, τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητού και να λέγει την ευχή όλην την ημέρα.
Ηρθε την περασμένη εβδομάδα πάλι πρωί και μόλις τον αντίκρυσα είδα πράγματι μία αλλοιωμένη μορφή, έναν άνθρωπο οποίος εφαίνετο πλέον ότι καλλιεργούσε την ευσέβεια.
Μέσα του το Αγιον Πνεύμα είχε σκάψει βαθειά και όχι μόνον είχαν πιάσει γερή ρίζα οι σπόροι που χύθηκαν, που σπάρθηκαν μέσα στην καρδιά του αλλά είχαν γίνει δένδρα και όχι μόνον είχαν ανθήσει αλλά είχαν καρποφορήσει.
Αρχισε να λέει την ευχή, στην αρχή με δυσκολία, προφορικά ψιθυριστά.
Θα προσπαθήσω να σας τα πω όπως περίπου μου τα είπε.
Με δυσκολία στην αρχή.
Οσο προχωρούσε ο καιρός, τόσο πιο πολύ τη συνήθιζε, τόσο πιο πολύ γλυκαίνονταν.
Εβλεπε ότι δεν ήταν μηχανικό.
Τον βοηθούσε, βέβαια, εντωμεταξύ και η μελέτη που έκανε μία, δύο, τρείς, πέντε, δέκα, είκοσι φορές τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητού.
Το έχει διαβάσει κανείς από εσάς 20 φορές;
Λοιπόν, 20 φορές μέσα σε ένα χρόνο.
Και προσπαθούσε αυτά τα πράγματα να τα βιώνει όσο ήτο δυνατόν, όσο ήτο δυνατόν.
Σήμερα λέει την ευχή ψιθυριστά και με το νου, βέβαια τώρα πλέον την λέγει και από μέσα, 60 φορές περίπου το λεπτό, 60 μόνον 60.
Λέει μία σε κάθε δευτερόλεπτο.
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με,
Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με....
Επομένως σε μία ώρα τη λέει 3600 φορές.
Σε 10 ώρες τη λέει 36 χιλιάδες φορές.
Δεν είναι πολύ.
Σε δεκαπέντε ώρες όμως τη λέει 50000 φορές και αυτό έφερε αλλοίωση σε όλα τα πράγματα της ζωής του.
Στέριωσε μέσα του την πίστη του και ακριβώς πάντα τα ενεργήματα και τα τριαδικά χαρίσματα τα
ζούσε μέσα στην Εκκλησία, στη Θεία Κοινωνία, στη Θεία Λατρεία και ειδικότερα στην προσευχή : Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.

Κάποτε αντιμετώπιζε μια σοβαρή εγχείριση, γιατί ήταν γιατρός χειρούργος.
Μπήκε στο χειρουργείο το πρωί, σχεδόν την πέρασε γονατιστός, με το κομποσχοίνι στο χέρι, λέγοντας Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με...
Βρέθηκε στο χειρουργείο και άρχισε να χειρουργεί, λεπτότατη εγχείριση.
Οι οικείοι του ασθενούς είχαν εμπιστοσύνη στο γιατρό, δεν τον έφεραν στας Αθήνας.
Και την έκανε την εγχείριση.
Είδε τότε κάποια χέρια παράξενα.
Ανακατεύθηκαν εκεί και δεν φαίνονταν να είχαν από πάνω τίποτα από εδώ και πέρα, μόνο χέρια.
Και έπιασαν τα νυστέρια του και τα ψαλίδια του και ότι άλλο χρειάζεται και έκαναν την εγχείριση και κάποιο άλλο χέρι του σκούπιζε τον ιδρώτα και του έλεγε μέσα του:
- Να έχεις εμπιστοσύνη και ελπίδα.

Κάποιος άλλος εδώ πέρα μου είπε προχθές ότι όλα τα βιβλία αν τα βάλομε από τη μια πλευρά και από την άλλη βάλομε την Αγία Γραφή, την Καινή Διαθήκη, και τις Περιπέτειες ενός Προσκυνητού θα γύρει από εδώ η πλάστιγγα.
Θα γύρει από εδώ η πλάστιγγα.
Και μου είπε μερικά πράγματα όπως περίπου τα έζησε ή όπως τα ζούσε μέσα στη Θεία Λειτουργία. Λοιπόν, Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Περπατά στο δρόμο. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Οδηγεί το αυτοκίνητο. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Προσέχει τα παιδιά στο γράψιμο. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
Κάνει την επίσκεψη. Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με.
Οσα λένε οι Περιπέτεις ενός Προσκυνητού είναι όλα αληθινά πλέον.
Μπορεί να ομιλεί, να τρώγει, να ακούει, να προσέχει και μέσα η ευχούλα Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Και τα ζει αυτά μέσα στην Εκκλησία, που είναι το Σώμα του Χριστού, στο Ναό εκεί μέσα, υπόκειται τις κατά χάρι θείες αλλοιώσεις.
Στη Μικρή Είσοδο νιώθει τις περισσότερες φορές να γεμίζει από το φως της θεογνωσίας, από τη σοφία του Ευαγγελικού λόγου.
Οσες φορές είχε κάποια απορία γύρω από ορισμένα πράγματα, όπως μου είπε, γύρω από την Αγία Γραφή, με το Σοφία Ορθή άνοιγε ο νους και του έδινε την ερμηνεία των χωρίων που εδιάβαζε εκεί και δημιουργείτο μια εσωτερική θεία ευφροσύνη από την κατάληψη, την κατανόηση του λόγου του Θεού, όχι εγκεφαλική, πνευματική κατανόηση.
Αλλο το ένα και άλλο το άλλο.
Ναι, στην Μικρά Είσοδο, προπορεύονται οι λαμπάδες, ο Τίμιος Πρόδρομος προπορεύεται, και θυμήθηκα αυτή τη στιγμή κάτι που έλεγε ο δικός μου Πνευματικός για τον παππού τον Ιωσήφ ότι πολλές φορές έβλεπε αντί για τους μοναχούς που κρατάνε τις λαμπάδες στην Μικρά Είσοδο, και εδώ που έχουμε τα παιδάκια ή τα μεγάλα παιδιά, να προπορεύονται Αγγελοι με αναμμένες τις λαμπάδες κατά την Μικρά Είσοδο.
Στην ακρόαση του Θείου Λόγου μέσω των αποστολικών και των ευαγγελικών αναγνωσμάτων ζούσε την συγκατάθεση της ψυχής του γιά αρετή, για βία στην αρετή και στη θεία ζωή.
Αυτό κάθε φορά σήμαινε για την καρδιά του και το τέλος του σαρκικού και του κοσμικού φρονήματος.
Ολα αυτά που σας είπα λίγο πολύ μου τα έδωσε ευκαιρεία στη συζήτηση που έκανε ο γιατρός αυτός, ο οποίος είχε βάλει πρόγραμμα στη ζωή του το Αδιαλείπτως Προσεύχεσθε,
το Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με.
Δεν άφησε καμμία από τις δραστηριότητες της ζωής του.
Η ευχή ευχή,
η δουλειά δουλειά,
η εργασία εργασία,
οι φροντίδες φροντίδες,
οι υποχρεώσεις υποχρεώσεις.
Σε όλα σωστός και η προσευχή προσευχή.
Οπως τα κάνομε όλα και αναπνέομε, όπως τα κάνομε όλα και η καρδιά μας χτυπά και λειτουργεί και δίδει αίμα παντού, έτσι μπορούμε, στην αρχή δύσκολα, ύστερα πιο εύκολα, ύστερα πιο εύκολα... να μπορέσομε να αναπνέομε συνεχώς με το όνομα του Κυρίου και κατόπιν δεν θα χρειάζεται πλέον να την ψιθυρίζουν τα χείλη.
Θα την λέει στην αρχή μόνον ο νούς και ύστερα η καρδιά.
Αδελφοί μου, τέκνα εν Κυρίω ηγαπημένα, αδειαλείπτως προσεύχεσθε και στην προσευχή σας να μας θυμάστε.
Εχουμε ανάγκη των προσευχών σας.