Το site που επιμελείται ο Ι.Ν. Αγίας Βαρβάρας Αμφιάλης Κερατσινίου: https://agiavarvaramfialis.gr



Κυριακή 28 Μαΐου 2006

Ο οργανωμένος πόλεμος κατά τής Ορθοδόξου Εκκλησίας προβάλλοντας τά απόκρυφα Ευαγγέλια τών πρώτων αιώνων





227 α
Κυριακή του Τυφλού 2006

Σήμερα χριστιανοί μου είναι η Κυριακή του Τυφλού. Δηλαδή του Ευαγγελικού εκείνου Αναγνώσματος που αναφέρεται στη θεραπεία του εκ γενετής τυφλού.
Τυφλοί και σκοτεινοί είμαστε οι περισσότεροι από τους σημερινούς Νεοέλληνες Ορθοδόξους Χριστιανούς και μάλιστα οι νέοι. Το σκοτισμένο μυαλό και τη σύγχυση που έχουν τα Ελληνόπουλα, σήμερα την έχουν από μικρά, από το Δημοτικό σχολείο. Και όσο μεγαλώνουν, τόσο και αυξάνεται, όχι μόνον ο σκοτισμός τους αλλά και η αυθάδειά τους. Τόσο το θράσος τους όσο και η αγένειά τους. Και ταυτόχρονα είναι ασεβείς και προκλητικοί, χυδαίοι και αχάριστοι, και με τόση αγνωσία σε θέματα Ορθοδόξου πίστεως, που μας προκαλεί αφάνταστη λύπη. Αυτή τους δε η αναίδεια και η αναισχυντία, φαίνεται σε όλες τις εκδηλώσεις της ζωής τους, στο σχολείο, στο σπίτι, στους δρόμους, στις διασκεδάσεις, στις συζητήσεις και προπαντός στις κρίσεις τους.
Οι περισσότεροι νέοι ήσαν, από αυτούς στην Ορθόδοξη πατρίδα μας, που έδωσαν άριστα στους σατανόπληκτους Φιλανδούς τραγουδιστάς με τις δαιμονικές στολές που φορούσαν και με τα γκαρίσματα που έβγαζαν από τα κολασμένα λαρύγγια τους. Αυτό είναι το κατάντημα των νέων μας σήμερα, αλλά και ο ξεπεσμός, των μεγάλων και ωρίμων στην ηλικία ανδρών και γυναικών, που στην Ελλάδα μας δίνουν άριστα στα τέρατα.
Αυτό φανερώνει και το πνεύμα της εποχής μας, που ανέτρεψε τις ηθικές και πνευματικές αξίες και τις Ορθόδοξες Ευαγγελικές αρχές, και προβάλλει σαν πρότυπο την νέα εποχή, με την Σατανολατρεία, τον μηδενισμό, την ειδωλολατρεία και τον Παγανισμό, δηλαδή την επιστροφή της λατρείας στους δώδεκα θεούς του Ολύμπου, τη σαρκολατρεία, τα θεάματα και τον ευδαιμονισμό, την παγκοσμιοποίηση και τον συγχρωτισμό όλων των θρησκειών σε μια Βαβυλώνια αιχμαλωσία.
Και το ερώτημα που ανεβαίνει στα χείλη μας, τουλάχιστον στα δικά μου τα χείλη ανεβαίνει κάθε μέρα, «πού πάμε»; «Ποιος θα μας σώσει»; «Ποιος θα σωθεί»; «Πώς»; «Με ποιο τρόπο»; «Τι θα γίνει με τη δύστυχη πατρίδα μας»; «Τι θα γίνει αύριο με τα παιδιά μας και τα εγγόνια μας, τι θα γίνει»;
Μετράει όμως και η δική μας στάση. Και η στάσις ημών των σημερινών Ορθοδόξων Χριστιανών, εξαρτάται από το ΑΝ τα μάτια της ψυχής μας είναι ανοικτά ή κλειστά. Και δυστυχώς δεν είναι κλειστά, αλλά είναι τελείως τυφλά.
Ο τυφλός όμως του σημερινού Ευαγγελικού Αναγνώσματος, βρήκε την θεραπεία του και είδε το φως της ημέρας, και όλη την δημιουργία από τον ίδιο τον Θεό, τον Ιησούν Χριστόν.
Οι άλλοι όμως τυφλοί των Ευαγγελικών Αναγνωσμάτων, ανώνυμοι και επώνυμοι, όπως ήταν ο Βαρτυμαίος, μόλις επληροφορούντο πού ευρίσκεται ο Χριστός, έτρεχαν και Τον έβρισκαν και εφώναζαν και από μακρυά ακόμα, παρακλητικά και μετά πίστεως, «Ιησού Υιέ Δαυΐδ, ελέησον ημάς», και ο Χριστός, ως παντοδύναμος Θεός, στους δυστυχισμένους αυτούς ανθρώπους, τους προσέφερε το φώς Του.
Και αυτό που χτυπιέται σήμερα και βάλλεται ύπουλα από τις σκοτεινές δυνάμεις των Σιωνιστών, και των Εβραιομασόνων, είναι η θεότητα του Ιησού Χριστού. Επειδή πλέον δεν μπορούν να αρνηθούν την ιστορική ύπαρξη του Χριστού, αυτήν την ιστορική πραγματικότητα, Τον χτυπάνε πισώπλατα. Και Τον παρουσιάζουν μόνον ως άνθρωπο με όλες τις κακόσχημες αδυναμίες και πάθη που έχουν οι περισσότεροι από μας.
Και λέγουν οι εχθροί της πίστεως και οι προβατόσχημοι αυτοί λύκοι. Τι λέγουν;
«Ναι, ναι βέβαια, ήταν ένας μεγάλος σοφός και ένας άριστος νομοθέτης, όπως ο Μωυσής και τόσοι άλλοι, αλλά Θεός δεν είναι. Είχε λένε, οι σκοτεινές δυνάμεις της Νέας Εποχής, είχε ο Χριστός υπερφυσικές δυνάμεις, αλλά τα θαύματα τα έκανε με υποβολές, διότι δεν ήταν Θεός».
Ο Χριστός όμως ήταν Θεάνθρωπος, τέλειος Θεός, και τέλειος άνθρωπος εκτός της αμαρτίας, δηλαδή αναμάρτητος. Είχε μεν τα λεγόμενα αδιάβλητα πάθη, δηλαδή πεινούσε, διψούσε, έτρωγε, έπινε νερό, κοιμόταν, κουραζόταν, ίδρωνε, δάκρυζε, αγωνιούσε, και τόσα άλλα, αλλά δεν αμάρτησε ποτέ, ούτε με το λόγο διότι ουδέ δόλος ευρέθη εν τω στόματι αυτού, ούτε με τις πράξεις, ούτε με τη διάνοια, διότι ήτο τέλειος Θεός, Θεός αληθινός εκ Θεού αληθινού, όπως ομολογήσαμε λίγο πριν στο Σύμβολον της Πίστεως. Διότι εάν ο Χριστός ουκ εγείγερτο εκ νεκρών, και δεν ήταν και αληθινός Θεός, ματαία η πίστις ημών, φωνάζει και ο Απόστολος Παύλος.

Το έργο που παίχτηκε πέρισι στους κινηματογράφους, με το φρικτό πάθος του φραγγελώματος, του αγκαθωτού στεφάνου, της άρσεως του Σταυρού στους ώμους, και της Σταυρικής Θυσίας, ήταν μια καλοβαλμένη παγίδα, για να δείξει τον Χριστόν μόνον ως άνθρωπον. Σαν ένα κοινό θνητό που υποφέρει και βασανίζεται σκληρά και τέλος πεθαίνει και τίποτε άλλο. Δεν μας καταθέτει την μαρτυρία ότι όλα τα άντεξε μέχρι το τέλος, διότι ήταν και τέλειος Θεός, που εκουσίως έπαθε και εσταυρώθη διά την ημών σωτηρία, δηλαδή για την σωτηρία εκείνων των ανθρώπων που θα Τον πιστέψουν όχι μόνον ως άνθρωπον τέλειον, αλλά και ως τέλειον Θεόν, τον θεάνθρωπον Ιησούν Χριστόν, στο πρόσωπον του οποίου Ιησού Χριστού ενυπάρχουν οι δύο φύσεις, θεία και ανθρωπίνη, αδιαιρέτως, ασυγχύτως και ατρέπτως ενωμένες, σύμφωνα με τους όρους της Τετάρτης Οικουμενικής Συνόδου.
Από τη θεϊκή πλευρά, αυτή τη θεϊκή πλευρά της θεότητος του Ιησού Χριστού, δεν μας την έδειξε ο σκηνοθέτης αυτού του έργου, διότι αφενός μεν είναι σαϊεντολόγος, και αφετέρου έχει ασπασθεί τον Ινδουισμόν. Να λοιπόν πώς ένας Ινδουιστής, και εχθρός της Ορθοδόξου πίστεως, μας απέκρυψε την θεότητα του Ιησού Χριστού, και μας τον προέβαλε μόνον ως άνθρωπον.

Την ίδια αισχρή πολεμική, και πολύ καλά καμουφλαρισμένη παγίδα χρησιμοποιούν και κάποιοι σημερινοί σκηνοθέτες, και κάποιοι που έγραψαν το έργο «Ο κώδικας ντα Βίντσι». Το έργο τους είναι καθαρά υβριστικό για την θεανθρωπότητα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, τον οποίον και παρουσιάζουν όχι μόνον άνθρωπον ατελή αλλά και αμαρτωλό.
Όργανα της Νέας Εποχής και του Εβραιομασονισμού, οι σκηνοθέτες θέλουν να γελοιοποιήσουν την θεότητα του Ιησού Χριστού, και να κλονίσουν τις συνειδήσεις των χριστιανών που δυστυχώς έχουν άγνοια των δογμάτων της Ορθοδόξου ημών πίστεως. Βρίζουν την Εκκλησία μας, τα μυστήριά μας, και δει την Θεία Κοινωνία, τα Ιερά και τα Όσια της πίστεώς μας και την παράδοση των Αγίων μας. Ο συγγραφεύς στηρίζεται όπως λέγει στα χειρόγραφα της Νεκράς Θαλάσσης και στα γνωστικά Ευαγγέλια, ενώ συγχρόνως απορρίπτει τελείως όλα τα κείμενα της Καινής Διαθήκης. Τα χειρόγραφα όμως της Νεκράς Θαλάσσης που ανακαλύφθηκαν πριν από 80 μόλις χρόνια, δεν περιέχουν τίποτα το χριστιανικό, παρά μόνο τμήματα της Παλαιάς Διαθήκης, χωρίς καμιά αναφορά στο Χριστό ή στο Άγιο Δισκοπότηρο. Τίποτα απολύτως, ξεγελάνε τον κόσμο και τον σέρνουν στην Κόλαση. Τα δε γνωστικά Ευαγγέλια του Θωμά, του Φιλίππου, της Μαρίας της Μαγδαληνής, των Αιγυπτίων και λοιπά, είναι αιρετικά, της αιρέσεως των γνωστικών και ψευδεπίγραφα. Το ίδιο ισχύει και για την δήθεν ανακάλυψη που έκαμαν για το Ευαγγέλιον του Ιούδα. Αυτό υπάρχει εδώ και 1500 χρόνια, 1700 .. όχι τώρα.. Και αυτό υπάγεται στην ίδια κατηγορία και έχουν ένα μόνο σκοπό, να γελοιοποιήσουν και κακοποιήσουν και να βρίσουν την θεότητα του Ιησού Χριστού και να τον παρουσιάσουν σαν ένα κοινό θνητό με αμαρτωλά πάθη και αδυναμίες.

Στα χρόνια των αυτοκρατόρων του Βυζαντίου Ιουστινιανού του Πρώτου και του Δευτέρου, ανεγνωρίσθη επισήμως ο κανόνας των βιβλίων της Αγίας Γραφής. Οι τοπικές Σύνοδοι εν Λαοδικεία και Καρκαβένης, αναγνωρίζουν και ορίζουν τον ακριβή κανονικό αριθμό των βιβλίων της Αγίας Γραφής, και η Πενθέκτη Οικουμενική Σύνοδος το 691 μΧ τον επικυρώνει. Έτσι έχουμε 27 βιβλία της Καινής Διαθήκης και 49 της Παλιάς Διαθήκης. Όλα τα άλλα, τα λεγόμενα απόκρυφα Ευαγγέλια, όπως το Πρωτοευαγγέλιον του Ιακώβου, το Ευαγγέλιον του Θωμά, το κατά Πέτρον Ευαγγέλιον, το κατά Εβραίους Ευαγγέλιον, το κατά Φίλιππον Ευαγγέλιον, το κατά Βαρθολομαίον, το κατά Ιούδα, το κατά Ανδρέαν, όλα είναι ψευδεεπίγραφα και νόθα, και απορριπτέα από την Ορθόδοξη πίστη μας. Είναι δε και περισσότερα μάλιστα από 60 τον αριθμόν. Επίσης έχουμε Απόκρυφες Πράξεις διαφόρων δήθεν Αποστόλων, όπως και πλήθος από επισφαλείς νότες. Έχουμε ακόμα και Απόκρυφες Αποκαλύψεις, όπως είναι η επίσημος Αποκάλυψις του Ιωάννου, έχουμε και απόκρυφες τέτοιες, τέτοιες είναι του Πέτρου, του Παύλου, του Θωμά, του Ζαχαρία, του Στεφάνου, και άλλων. Όλα αυτά τα Απόκρυφα τα χαρακτηρίζει η Εκκλησία μας δια του Μεγάλου Φωτίου ως μοιρία παιδαριώδη, και απίθανα και κακόπλαστα και ψευδή και μωρά και αλλήλοις μαχόμενα και ασεβή και άθεα, έκαστον δε πηγή και μητέρα πάσης αιρέσεως εστί. Μυριόβιβλος 118.
Και μόνον αυτή η διατύπωσις του Μεγάλου Φωτίου μας τα λέγει όλα. Είναι άθεα και ασεβή, ψευδή και κακόπλαστα. Και όμως τα χρησιμοποιούν οι εχθροί της πίστεως, για να κτυπήσουν την Εκκλησία μας, την πίστη μας, και την Ορθοδοξία μας, ποντάροντας στην άγνοια των περισσοτέρων χριστιανών και δη των νέων, για το ποια είναι τα δόγματα της πίστεώς μας, και κυρίως ό,τι αφορά
την Τριαδικότητα του Ενός Θεού,
τα υποστατικά ιδιώματα των τριών προσώπων της Αγίας Τριάδος,
του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος,
την ενανθρώπιση του Θεού Λόγου στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού
εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου,
την θεότητα του Ιησού Χριστού,
την ίδρυση της Εκκλησίας ως Σώμα Χριστού,
τα σωστικά μυστήρια της Εκκλησίας μας, Βάπτισμα, Χρίσμα, Θεία Κοινωνία, Ιερά Εξομολόγηση, Ιεροσύνη και λοιπά, τη Σταυρική Θυσία,
την Ανάστασή Του εκ νεκρών,
και προπαντός και ιδιαίτερα χτυπούν και φοβούνται την Δευτέρα Αυτού Παρουσία και
την Δικαία του αμερόληπτη Κρίση που θα κρίνει ζώντας και νεκρούς,
βεβαίως κτυπούν και την Ιερά Παράδοση και τόσα άλλα.

Πληρώνοντας λοιπόν την άγνοιά μας, εμείς οι χριστιανοί, αλλά και την κακή μας προαίρεση στο να μη θέλουμε να μάθουμε και να πράξουμε το σωστό, οδηγούμεθα δυστυχώς στην αιώνια απώλεια της ψυχής μας. Να σας κάνω μια φορά μια συγκέντρωση, και να ακούσω ερωτήσεις από σας που να είναι ερωτήσεις πνευματικές και δογματικές. Οι περισσότεροι δεν θα ξέρετε να με ρωτήσετε. Γιατί αυτό; Γιατί δεν έχουμε ενδιαφέροντα πνευματικά που να αφορούν την τελείωση της ψυχής μας, την σωτηρία της ψυχής μας. Μα και δεν διαβάζουμε. Μας απορροφούν τα θεάματα. Ώρες και ώρες ατέλειωτες..

Χριστιανοί μου, ο σκοπός μας σήμερα ήταν να σας μιλήσω για τις πνευματικές αισθήσεις του κάθε πιστού χριστιανού, για τις αισθήσεις δηλαδή της ψυχής, όπως και για την πνευματική πείνα και δίψα της ψυχής, αλλά προέκυψαν οι σημερινές πολύτιμες πληροφορίες, βάση των οποίων, αν τις συγκρατήσετε, μπορείτε να αποστομώνεται τους συκοφάντες της πίστεως, και όλους εκείνους που θέλουν να αγνοούν τις βασικές αρχές της Θείας Αποκαλύψεως, που φανερώθησαν, πριν 2000 χρόνια στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, του Θεανθρώπου και αληθινού Θεού ημών.
Και ας μη ξεχνάμε ότι σε κάθε απόλυση ιεράς ακολουθίας, και του εσπερινού, και μεσονυχτικού, όρθρου, ωρών, αποδείπνου, όπως και σε όλα τα μυστήρια αρχίζουμε ως εξής και λέμε: «Χριστός ο αληθινός Θεός ημών» ή «ο αναστάς εκ των νεκρών Χριστός ο αληθινός Θεός ημών». Το διακηρρύσσουμε και πρέπει να το κάνουμε βίωμα. Ναι ο Χριστός, είναι ο αληθινός Θεός ημών.
Αυτό είναι το πιστεύω μας και αυτή είναι η αλήθεια.
Αύτη η πίστις των Αποστόλων.
Αύτη η πίστις των Αγίων.
Αύτη η πίστις των Πατέρων.
Αύτη η πίστις των Ορθοδόξων χριστιανών,
αύτη η πίστις την οικουμένην εστήριξεν.
Αυτώ η δόξα και το κράτος και η προσκύνησις
συν τω Ανάρχω αυτού Πατρί και τω Παναγίω και Αγαθώ και Ζωοποιώ αυτού Πνεύματι, νύν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων..

Αμήν.

Κυριακή 21 Μαΐου 2006

Η δύναμις τής προσευχής καί ειδικά τής νοεράς καί οι ανεκλάλητοι στεναγμοί τού Αγίου Πνεύματος




226-β
Κυριακή Σαμαρείτιδος (και Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης) του 2006


Σήμερα χριστιανοί μου έχουμε δύο μεγάλα γεγονότα τα οποία γιορτάζουμε πανηγυρικά και θεοφιλώς.
Το πρώτον είναι η γιορτή των δυό μεγάλων Αγίων και θεοστέπτων βασιλέων Κωνσταντίνου και Ελένης,
και δεύτερον ο θεολογικότατος διάλογος του Κυρίου μας Ιησού Χριστού με μια αμαρτωλή γυναίκα, την Σαμαρείτιδα, την μετέπειτα Αγία Φωτεινή, στην οποία αποκαλύπτει
πρώτον ότι ο ίδιος είναι ο Μεσσίας, ο Χριστός, ο Σωτήρας του κόσμου. «Εγώ είμαι ο λαλών σοι», διεκήρυξε και εις αυτήν και εις τους αιώνας των αιώνων, και
δεύτερον ότι ο Θεός είναι Πνεύμα. «Πνεύμα ο Θεός και τους προσκυνούντας Αυτόν εν Πνεύματι και Αληθεία δεί προσκυνείν».

Εμείς όμως κατ’ επανάληψιν, τα 25 αυτά εδώ χρόνια, σταθήκαμε αναλυτικά στα υψηλά νοήματα αυτού του διαλόγου, όπως επίσης ασχοληθήκαμε και με την ζωή της Αγίας Φωτεινής, καθώς και την ιεραποστολική της δράση. Επίσης ομιλήσαμε για την ζωή των δύο Αγίων, Κωνσταντίνου και Ελένης, παρουσιάζοντας συγκεκριμένα στοιχεία πάνω στα οποία στηρίχτηκε η Εκκλησία μας, για να κηρύξει ιδιαίτερα τον Μέγα Κωνσταντίνο ως Άγιον.

Εμείς όμως δεν θα σταθούμε ούτε στο ένα ούτε στο άλλο αλλά θα συνεχίσουμε το θέμα μας περί προσευχής, αναφωνώντες και προτρέποντες με την κραυγήν του Αποστόλου Παύλου «αδιαλείπτως προσεύχεσθε».

Ολόκληρος η Εκκλησία χριστιανοί μου, ασχολείται με θέματα που αφορούν την πνευματική ζωή του αγωνιζομένου Ορθοδόξου Χριστιανού, προσφέροντας τα δόγματα της πίστεως, αλλά ασχολείται όμως και με την προσευχή, και μάλιστα με την νοερά καρδιακή προσευχή, η οποία διαχέεται όχι μόνον σε ολόκληρη την φιλοκαλία αλλά και στη ζωή των Πατέρων της Εκκλησίας μας εδώ και δυό χιλιάδες χρόνια.
Χωρίς προσευχή δεν μπορούμε να σταθούμε ούτε και να προοδεύσουμε πνευματικά, διότι η προσευχή είναι η τροφή της ψυχής, είναι το ύδωρ το ζόν, είναι η αναπνοή της, το οξυγόνο της, ο αέρας της.
Με την προσευχή δηλώνουμε ότι είμεθα παιδιά του Θεού και Πατρός και αδελφοί του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Με την αληθινή ζωντανή προσευχή μαλακώνουν οι πολλές θλίψεις, τα βάσανα και οι στεναχώριες της ζωής, και αχρηστεύονται τα πεπυρωμένα βέλη του πονηρού, τα καθ’ ημών δολίως κινούμενα.
Με την αδιάλειπτη προσευχή και μάλιστα με την νοερά αποκαλύπτονται όλες οι παγίδες των υποκριτών, διαλύονται οι συκοφαντίες και τα ψεύδη των ανθρώπων που θέλουν το κακό μας. Με το όνομα του Ιησού Χριστού και την ευχούλα "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" καταφλέγονται οι αχυρώδεις πονηροί και αισχροί λογισμοί, και εξουδετερώνονται οι δόλιες επιθέσεις του κόσμου της κακίας.

Ρίζα από την οποία βλαστάνει και καρποφορεί κάθε αρετή μέσα στο Χριστό έχει την αρετήν της από τον Θεόν αφού ως γνωστόν «πάσα δόσις αγαθή και πάν δώρημα τέλειον άνωθεν εστί καταβαίνον από του Πατρός των φώτων».
Η καλλιέργεια όμως και η ανάπτυξις των αρετών οφείλεται στην δική μας προαίρεση, και ασφαλώς στην χάρη του Θεού, αλλά στην προαίρεση που έχει καθαρά την προσευχή ως μητρός ούσης αυτών όλων των αρετών και στη συνδρομή επαναλαμβάνω της Θείας Χάριτος.
Ως κορυφαία πάλι του χορού των αρετών αποβλέπει στην τελεία κάθαρση και τον αγιασμόν του όλου ανθρώπου. Ουδεμία αρετή δύναται να παραμείνει σταθερή μέσα μας, εάν η καρδιά μας δεν επικαλείται συνεχώς το όνομα του Ιησού Χριστού, μας βεβαιώνει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος.
Όταν η πονεμένη μας προσευχή συνοδεύεται από πίστη δυνατή, τότε γίνονται θαύματα. Αν θέλετε το τοποθετούμε διαφορετικά πιστεύοντες απόλυτα στη δύναμη της προσευχής προς τον Χριστόν, την Παναγία και τους Αγίους, και πάλιν το θαύμα πραγματοποιείται. Η προσευχή μας όταν γίνεται με συντριβή και ταπείνωση, γεννά το πένθος, τα δάκρυα, την κατάνυξη, την μετάνοια, την αγάπη, την ελπίδα, και όλες τις άλλες αρετές.

Πώς όμως θα αποκτήσουμε υπομονή στις θλίψεις της ζωής, χωρίς έμπονη προσευχή προς τον Σωτήρα μας Χριστό;
Και πώς θα συγχωρούμε καθημερινά τον κακό γείτονά μας, τον αχάριστο συγγενή μας, ή τον δύστροπο και πονηρό συνάνθρωπό μας χωρίς προσευχή προς τον Χριστόν;
Και πώς θα συγχωρούμε τους εχθρούς μας και θα τους αγαπάμε με όλη μας την καρδιά όπως εντέλλεται ο λόγος του Θεού, αν η προσευχή μας δεν μοιάζει με την προσευχή του Χριστού στον Κήπο της Γεθσημανή και πάνω στο Σταυρό; «Πάτερ άφες αυτοίς, ου γαρ οίδασι τι ποιούσι».

Και τώρα ας θέσουμε ένα βασικό πνευματικό θέμα. Αν πραγματικά θέλουμε να μάθουμε και επιθυμούμε με όλη μας την καρδιά το πώς να προσευχόμεθα ενώπιοι ενωπίω, το πώς δηλαδή θα προσευχόμεθα σα να είναι ακριβώς μπροστά μας ο Χριστός, που αυτό πραγματοποιείται στο βάθος της καρδιάς μας, θα πρέπει να επικαλούμεθα εξ όλης ψυχής και διανοίας, όπως το Πνεύμα το Άγιο, ο Παράκλητος, να μας διδάξει απλανώς την αληθινή προσευχή, την λεγομένη καρδιακή, με τους δικούς της ακαταλήπτους αλαλήτους στεναγμούς.

Ναι αδελφοί μου, ναι χριστιανοί μου, το τι και το πώς και το πότε δει προσευξόμεθα, ουκ οίδαμεν, αλλ’ αυτό το Πνεύμα το Άγιον υπερτυγχάνει υπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις.
Το άγιον Πνεύμα θα μας μάθει πώς και πότε να προσευχόμεθα με ασφάλεια και σιγουριά χωρίς τον κίνδυνο της πλάνης, των φαντασμάτων και των φώτων και πολλών άλλων καταστάσεων διαβολικών.
Εμείς όμως μαζί με την ευχή "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με" θα ζητάμε κατά
πρώτον να αγιάζεται το όνομα του Θεού με τη ζωή μας, με τα έργα μας, τα οποία θα πρέπει να είναι έργα άξια της μετανοίας, έτσι τελείωσε σήμερα το Αποστολικόν μας Ανάγνωσμα.
Δεύτερον να ζητάμε την δόξαν του Αγίου Θεού πάνω δω στη γή, και
τρίτον να γίνεται το δικό Του πάντοτε θέλημα και όχι το δικό μας. «Γεννηθήτω το θέλημά Σου ως εν ουρανώ και επί της γής, ζητείτε την Βασιλείαν του Θεού και την δικαιοσύνην Αυτού, δηλαδή, την πραγματοποίηση της αρετής, μέσα στην δική σας, και πάντα ταύτα προστεθήσεται υμίν», δηλαδή όλες οι βασικές υλικές ανάγκες οπωσδήποτε θα τις καλύπτει ο Θεός Πατέρας.
Θα μας μάθει ακόμα το Πανάγιον Πνεύμα και τον πόλεμο κατά των πολλών μας παθών, για να γκρεμισθεί το μεσότειχον της αμαρτίας αλλά και της φοβεράς κακίας του διαβόλου που φράζει και κλείνει τον δρόμο από τον νού στην καρδιά, διότι τελικά αυτός είναι ο κυριότερος σκοπός της προσευχής. Πως θα βυθιστεί ο νούς μας αμετεώριστα και αφάνταστα, ανίδεα και ανεμπόδιστα, μέσα στο βάθος της καρδιάς μας.
Το Άγιον Πνεύμα θα μας μάθει επίσης πώς να ενδυναμώνεται με την επίκλησιν του παντοδυνάμου ονόματος του Ιησού Χριστού η αδύνατη θέλησή μας, και πώς να τελειοποιείται η αγαθή προαίρεσίς μας,
ακόμα να μας μάθει πώς να καθαρίζεται ο σκοτισμένος μας νούς και
πώς να εμβολιάζεται πνευματικά με την ευχή η αγριελαία της ψυχής μας και να μεταβάλλεται σε κατάκαρπη καλλιελαία.
Θα μας μάθει επίσης το Άγιον Πνεύμα
πώς θα καταστήσει τον νούν και την καρδιά μας ναόν Του, διότι είναι γνωστόν στους νηπτικούς Πατέρας της Εκκλησίας μας πώς ο Πανάγιος εν Τριάδι Θεός εισέρχεται και κατοικεί μέσα στην καθαρά καρδιά όπου και αποκαλύπτει αρρήτως τα άρρητα μυστήρια. Το βεβαιώνει και ο ίδιος ο Κύριος στο Ευαγγέλιό Του ότι «προς αυτόν ελευσόμεθα, εγώ ως Υιός, ως Θεάνθρωπος Ιησούς Χριστός, ο Πατέρας και το Άγιον Πνεύμα, και προς αυτόν ελευσόμεθα και παρ’ αυτώ μονήν ποιήσωμεν».

Ναι, η συντετριμμένη λοιπόν και αγαπώσα καρδία δια της προσευχής έχει προσωπική της συναίσθηση, έχει προσωπική την συνάντηση μετά του Αγίου Θεού μέσα της, κατά τρόπον ακατάληπτον και αλάλητον. Αυτά δε λέγονται με λόγια.. Είναι προσφορά και διδασκαλία της Εκκλησίας μας, διότι όλοι σας γνωρίζετε και όλοι μας ξέρουμε ότι δεν πρέπει να λέμε ψέματα. Δεν πρέπει να απατούμε, δεν πρέπει να αδικούμε, δεν πρέπει να κάνουμε ή το ένα ή το άλλο το αρνητικό. Και αντιθέτως δε να κάνουμε και το θετικό, να κάνουμε το καλό, να πηγαίνουμε στην Εκκλησία, να εξομολογούμεθα, να κοινωνούμε των Αχράντων Μυστηρίων, να ελεούμε, να προσευχόμεθα, να καλλιεργούμε τις αρετές, να τηρούμε τις εντολές και τόσα άλλα πράγματα.
Αλλά όμως δε φτάνει μόνο αυτά. Θέλουμε και μία ζωντανότερη και δυνατότερη επαφή με τον Κύριό μας τον Ιησούν Χριστόν, και αυτό πραγματοποιείται με την ευχή. Δηλαδή με το "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".

Το Άγιον Πνεύμα το οποίον υπερτυγχάνει υπέρ ημών στεναγμούς αλαλήτους, με αυτούς τους αλαλήτους στεναγμούς και τους ανασασμούς Του, μας μαθαίνει μέσα από τη ματωμένη εμπειρία της καθάρσεως των παθών μας, διότι αυτή άλλος σκοπός της ζωής μας είναι τηρούντες τις εντολές να καθαριζόμεθα από τα πάθη και τις αδυναμίες μας, γι’ αυτό και η προσευχή μας πρέπει να είναι αέναη, ακατάπαυστη, αδιάλειπτη και αδιάκοπη, όπως η αναπνοή μας, όπως η ανάσα μας, όπως οι παλμοί της καρδιάς μας. Και τότε τα θαύματα θα πραγματοποιούνται.

Ναι αδελφοί μου δεν είναι τίποτα να καθίσουμε λιγάκι το βραδάκι έστω και για πέντε λεφτά της ώρας, αν δεν μπορούμε όρθιοι καθισμένοι σε ένα σκαμνάκι, ακουμπισμένοι στον τοίχο, και κει να λέμε την ευχούλα με το κομποσχοινάκι στο χέρι, "Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με".
Επαναλαμβάνω όμως, ότι για να έχουμε πρόοδο στην πνευματική μας προσευχή, χρειάζεται να προηγείται η κάθαρσις από τα πάθη μας, με νηστεία, κατά δύναμιν νηστεία βέβαια, διότι τώρα άλλοι από μας έχουν γεράσει και οι περισσότεροι είναι γεμάτοι από ασθένειες. Με αγρυπνία κατά δύναμιν, με εγκράτεια κατά δύναμιν, με προσευχή συνεχή, για να εξαφανιστούν όλα τα πάθη και οι αδυναμίες μας, αλλά και οι ιδιοτροπίες μας όμως, και οι κακές μας συνήθειες, και οι πονηρές μας επιθυμίες και όλων των ειδών τα κακά συναπαντήματα όπως και οι κακοί μας λογισμοί.

Έτσι καθαρίζεται ψυχοσωματικά ο αγωνιζόμενος πιστός χριστιανός. Και τότε καθίσταται μακάριος.
Μακάριος διότι του χαρίζεται κατά χάριν η Βασιλεία του Θεού, αφού ήδη είναι πτωχός τω πνεύματι, και ο Θεός «καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ουκ εξουδενώσει». Και στους ταπεινούς δίδει την χάριν και «παν δώρημα τέλειον» και αυτήν ακόμα την χαρά του Παραδείσου, ΜΟΝΟΝ στην ταπεινή καρδιά την προσφέρει ο Θεός.
Και είναι ακόμα μακάριος όχι μόνον διότι πενθεί καθημερινώς διά τις αμαρτίες του, διότι είναι αμαρτωλός, και κτυπάει το στήθος του, παρόλες τις καλοσύνες που κάνει και τον καλό τον λόγο που λέγει και την καλή προσφορά των έργων που έχει – δεν πιστεύουμε εμείς στην εργοσωτηρία – χτυπάει το στήθος του και φωνάζει, «ο Θεός μου ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ».
Και μέσα σ’ αυτήν την αμαρτωλότητα τοποθετεί και τον σύντροφόν του, τοποθετεί και το παιδί του, τοποθετεί και τον αδελφό του, τοποθετεί και τον γείτονα, τοποθετεί τον οποιονδήποτε συνάνθρωπο ακόμα και αυτόν τον εχθρόν, τον άσπρο, τον μαύρο, τον κόκκινο, τον κίτρινο. «Ο Θεός μου, ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ», φώναξε ο Τελώνης και εδικαιώθη. Και ο άλλος που καμάρωνε για τα έργα του, τάχασε, διότι υπερηφανεύθηκε.
Αλλά πρέπει όμως να φωνάζουμε και την κραυγή του ληστού, «Μνήσθητί μου Κύριε όταν έρθεις εν τη Βασιλεία Σου», διότι ΘΑ ΕΛΘΕΙ, όχι μόνον κατά την Δευτέρα Παρουσία, αλλά όταν θα κλείνουμε τα μάτια μας. Και τότε θα θυμηθούμε τον μακαρισμό που λέγει «μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται».
Αν περιμένουμε τον Θεόν να Τον δούμε στην Βασιλεία των Ουρανών, λέγει ο Άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ, ματαιοπονούμε. Να κάνουμε συνεχή και αδιάλειπτη και επίμονη καθημερινή και νυκτερινή προσευχή, για να δούμε τον Θεόν μέσα στην καρδιά μας.
Με μία αγάπη απέραντη που να απλώνεται προς όλον τον κόσμον, προς όλους τους ανθρώπους. Και να κλαίμε και να χύνουμε δάκρυα όχι μόνο για τη δική μας αμαρτωλότητα και αμαρτία, αλλά για τις αμαρτίες όλου του κόσμου.

Τι να συνεχίσουμε…
Είχα τόσα πολλά να σας πω, αλλά αυτά είναι αρκετά και αφού οι πρεσβείες
των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης και
της Αγίας Φωτεινής
να συνοδεύουν πάντοτε τη ζωή όλων σας και
να σας δίνουν τη δύναμη να έχετε
καθαρή προσευχή,
καθαρούς λογισμούς,
αγνές πράξεις και
συμμετοχή στα Πανάγια Μυστήρια,
Αμήν.

Κυριακή 14 Μαΐου 2006

Οι συνέπειες της αμαρτίας στην Π.Δ. και στην Κ.Δ. και το πάθημα της ανυπακοής του ανωνύμου προφήτου



226 α
14/05/2006

Πόσο θα ζήσουμε ακόμα; Ο καιρός περνάει…Ο Κύριος εγγύς. Ο θάνατος δίπλα μας. Και παρόλο που ελπίζουμε στο πανάγιον έλεος του Αγίου Θεού, δεν μπορούμε απέναντι στην αμαρτία να ήμεθα θρασείς. «Ίδε, υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε ίνα μη χείρον τι σοι γένοιται». Κοίταξε, του είπε ο Χριστός, τώρα έγινες καλά. Φρόντισε να μην ξαναμαρτήσεις για να μη σου γίνουν τα χειρότερα. Αυτά είπε ο Κύριος χριστιανοί μου, στον από 38 ολόκληρα χρόνια παράλυτο. Η αρρώστια της παραλυσίας του ήταν αποτέλεσμα της αμαρτωλής ζωής που έκαμε. Η αμαρτία και ο διάβολος τον πλήρωσαν και όχι ο Θεός.
Ας το δούμε όμως αυτό το θέμα από δυο πλευρές. Η μία είναι η θέσις της Παλαιάς Διαθήκης και η δευτέρα της Καινής.

Πρώτα ας έρθουμε στην Παλιά Διαθήκη και ειδικότερα σε ένα γεγονός.
Μετά από μια νικηφόρο εκστρατεία του βασιλέως Ιεροβοάμ, γιος του σοφού Σολωμόντος εναντίον των φυλών του Ισραήλ που είχαν επαναστατήσει εναντίον του, επιβάλλει τη βασιλεία του και την θεμελιώνει με θυσίες στα είδωλα. Επαναφέρει δηλαδή στην ουσία την ειδωλολατρία. Και να που ξαφνικά έρχεται στην πόλη Βαιθήλ κατόπιν εντολής του Θεού, ένας άγνωστος προφήτης. Ο άνθρωπος του Θεού, όπως αποκαλείται στην Αγία Γραφή, που κατήγετο από την Ιουδαία, για να ελέγξει τον Ιεροβοάμ που ήταν έτοιμος να θυσιάσει στα είδωλα. Οι στιγμές ήταν πολύ επίσημες και ο Ιεροβοάμ σ’ όλο του το μεγαλείο. Πάρα ταύτα πηγαίνει ο προφήτης μπροστά στο θυσιαστήριο και με εντολή του Θεού λέγει τα εξής: «Θυσιαστήριον, θυσιαστήριον. Τάδε λέγει Κύριος ο Θεός ο Παντοκράτωρ. Θα γεννηθεί κάποιος από τους απογόνους του Δαυίδ με το όνομα Ιωσίας ο οποίος θα σφάξει πάνω σου όλους τους ειδωλολάτρες ιερείς και τα οστά τους θα τα κάψει και θα τα κάμει στάχτη». Η προφητεία αυτή όντως επαληθεύθη ύστερα από 350 χρόνια όπως μας το αναφέρει και πάλι η Αγία Γραφή στον Ησαΐα στο 44ο κεφάλαιο. Και συνεχίζει ο Προφήτης «και για την αλήθεια αυτής της προφητείας όπου ελάλησε Κύριος ο Θεός, αυτή τη στιγμή, τώρα, θα σχιστεί το θυσιαστήριο στη μέση και θα χυθεί κάτω η λιπαρή στάχτη που προήλθε από τα θυσιαζόμενα ζώα». Κι αμέσως, πριν προλάβει να τελειώσει τα λόγια του ο Προφήτης, σχίζεται το θυσιαστήριο στα δύο. Ναι χριστιανοί μου, άκουσαν οι πέτρες του θυσιαστηρίου και σχίστηκαν στη μέση και διαλύθησαν τα πάντα και σκορπίστησαν οι λιπαρές στάχτες των ζώων. Ράγισε το θυσιαστήριο, αλλά η καρδιά του Ιεροβοάμ δε ράγισε.
Όπως δε ραγίζουν και οι δικές μας καρδιές. Ακούνε οι άψυχες πέτρες και δεν ακούει ο άνθρωπος. Κι είναι φοβερόν και το είδαμε στο Γολγοθά. Εσχίσθη το καταπέτασμα του ναού από άνωθεν έως κάτω, εσχίσθησαν οι πέτρες, ανεώχθησαν τα μνημεία, εσκοτίσθη ο ήλιος και οι άνθρωποι παρέμεινα αναίσθητοι. Πέτρες και βράχια.
Με αυτό το θαύμα που έγινε αμέσως εσφραγίσθη ο λόγος του ανθρώπου του Θεού που ήτο όντως Προφήτης και σταλμένος από τον Θεόν για τον αποστάστη βασιλέα Ιεροβοάμ. Μόλις όμως ο Ιεροβοάμ άκουσε τα λόγια του προφήτου και είδε το θαύμα, αντί να συνέλθει, σήκωσε το χέρι του έτσι και διέταξε τους στρατιώτες να συλλάβουν τον προφήτη. Αλλά πριν προλάβουν να κινηθούν οι στρατιώτες ξεραίνεται το χέρι του βασιλέως Ιεροβοάμ στον αέρα. Τότε ο βασιλιάς ταπεινώνεται και παρακαλεί και ζητά βοήθεια από τον Προφήτη. Και πράγματι ο Προφήτης κάνει προσευχή στον Κύριο και Θεόν και αποκαθίσταται η υγεία της ξηραμένης χειρός του Ιεροβοάμ. Κατόπιν ο βασιλιάς προσκαλεί τον προφήτη στο παλάτι του για να του προσφέρει δείπνο και πλούσια δώρα. Ο προφήτης όμως αρνήθηκε λέγοντας ότι η εντολή του Θεού ήταν η εξής «ούτε άρτον θα φάγεις ούτε ύδωρ θα πιείς και θα επιστρέψεις στην πατρίδα σου από τον ίδιο δρόμο που επορεύθης». Και πιστός στις εντολές του Θεού, ο άνθρωπος αυτός του Θεού έφυγε αμέσως από την πόλη Βαιθήλ.
Στην πόλη όμως αυτή υπήρχε και ένας ψευδοπροφήτης που μόλις έμαθε τα γεγονότα που συνέβησαν θέλησε να συναντήσει τον άνθρωπο του Θεού που ήδη έχει πάρει τον δρόμον της επιστροφής. Τον προλαβαίνει λοιπόν με το γάιδαρό του, με την πρόθεση βέβαια να τον εξαπατήσει, διότι οι ψευδοπροφήτες υπήρξαν πάντοτε οι κατ’ εξοχήν εχθροί των αληθινών προφητών. -Μήπως και στις ημέρες μας, κι ανάμεσά μας δε βασιλεύουν οι πλάνες; Και σε μας τους κληρικούς παντός βαθμού και στον κόσμο και στους μοναχούς..παντού πλανάται η πλάνη.- Τον έφτασε και τον βρήκε να ξεκουράζεται στη σκιά μιας βελανιδιάς. Κι ευθύς αμέσως με κολακείες και ψέματα πήγε τον άνθρωπο του Θεού να επιστρέψει στη Βαιθήλ, δήθεν για να τον φιλοξενήσει στο σπίτι του και να ξεκουραστεί. Ο άνθρωπος του Θεού έφερε όπως ήταν επόμενο τις αντιρρήσεις λέγοντας ότι ο Κύριος τον διέταξε να μη φάγει άρτον και να μην πιεί ύδωρ αλλά να επιστρέψει αμέσως στην Ιουδαία. Τον ξεγέλασε όμως ο προφήτης λέγοντας τα εξής: «κι εγώ προφήτης είμαι όπως κι εσύ και άγγελος εξ’ ουρανού μου μεταβίβασε ρητήν την εντολή του Κυρίου όπως επιστρέψεις στην πόλη μας Βαιθήλ για να φιλοξενηθείς στο σπίτι μου για να δειπνήσεις μαζί μου και να αναπαυθείς». Με τα ψέματα αυτά ξεγέλασε τον προφήτη ο οποίος παραβίασε έτσι την εντολή του Θεού, γι’ αυτό και τιμωρήθηκε σκληρά. Και ιδού πώς. Επιστρέφοντας με το γαϊδουράκι του ο προφήτης στην Ιουδαία, στο δρόμο του επιτέθηκε ένα λιοντάρι, τον δάγκασε στο λαιμό και τον σκότωσε ρίχνοντάς τον κάτω. Και τώρα τα παράδοξα θαύματα της Θείας δικαιοσύνης. Το σώμα νεκρό και κατασπαραγμένο στο λαιμό, ακίνητο μέσα στο δρόμο, το γαϊδουράκι ολοζώντανο δίπλα στο πτώμα χωρίς να κινείται αλλά και το λεοντάρι ακινητοποιήθηκε όρθιο δίπλα στο νεκρό σώμα του προφήτη.
Σε λίγο πέρασαν από το δρόμο κάποιοι διαβάτες και αντικρίζοντας το παράξενο φαινόμενο, φοβήθηκαν, επέστρεψαν στη Βαιθήλ και ανακοίνωσαν το φριχτό γεγονός στους κατοίκους της πόλης. Μόλις όμως πληροφορήθηκε τα συμβάντα ο ψευδοπροφήτης είπε: «αυτός όντως είναι άνθρωπος του Θεού και αληθινός προφήτης, ο οποίος παραβιάζοντας την εντολή του Κυρίου παρόλα όσα του είπα γω τα ψέματα, ελύπησε τον Θεό. Τον επίκρανε τον Θεόν. Τον εξόργισε τον Θεόν, γι’ αυτό και τον τιμώρησε τόσο σκληρά. Ο ψευδοπροφήτης κατόπιν πήγε στο μέρος εκείνο που εγένετο το μεγάλο κακό και με έκπληξη είδε ότι το λιοντάρι ήταν τελείως ακίνητο χωρίς να έχει αγγίξει ή να κατασπαράξει ούτε το σώμα το νεκρό του προφήτου ούτε και το γαϊδουράκι. Αμέσως πήρε το νεκρό σώμα του ανθρώπου του Θεού, το φόρτωσε στο γαϊδουράκι, το έφερε στην πόλη και το έθαψε στον οικογενειακό του τάφο. Ολόκληρη αυτή η ιστορία και με άλλες λεπτομέρειες αναφέρονται στο 13ο Κεφάλαιον τρίτης Βασιλειών της Παλαιάς Διαθήκης.

Ας δούμε όμως τι μας λέγουν οι Πατέρες της Εκκλησίας μας και τι χρήσιμα συμπεράσματα βγάζουν. Μπορεί να σας κουράζω καμιά φορά, …αλλά ο λόγος του Θεού είναι, και τη Μεγάλη Εβδομάδα έψαλλε η Εκκλησία μας «τον λόγον να μην τον κρύπτουμε».
Αμέσως πήρε…πρώτα πρώτα συγκλονίζεται ο ψευδοπροφήτης και αισθάνεται το βαρύ αμάρτημά του με το να ξεγελάσει ψευδόμενος τον άνθρωπο του Θεού. Τον συγκλονίζει κατά δεύτερον το γεγονός ότι εάν ο προφήτης της Ιουδαίας τιμωρήθηκε τόσο σκληρά για την ανυπακοή του προς τον Θεόν, πόσο μεγαλύτερη έμελλε να είναι η δική του τιμωρία που εξαπάτησε τον γνήσιον προφήτην και άνθρωπο του Θεού;

Η δικαιοσύνη όμως του Θεού αδελφοί μου, είναι ανεξιχνίαστη. Ο παράλυτος του σημερινού ευαγγελικού αναγνώσματος ήταν παράλυτος και αξιοθρήνητος εξαιτίας των πολλών του αμαρτημάτων. Επαναλαμβάνω «Ίδε, υγιής γέγονας μηκέτι αμάρτανε ίνα μη χείρον τι σοι γένοιται». Αυτά ήσαν και τα βεβαιωτικά λόγια του Κυρίου «πρόσεξε να μην ξαναμαρτήσεις για να μην πάθεις τα χειρότερα». Αλλού η Αγία Γραφή μας βεβαιώνει ότι τα οψόνια της αμαρτίας, θάνατος. Δηλαδή, οι συνέπειες και ο μισθός της αμαρτίας και της κάθε παραβάσεως των εντολών του Θεού είναι ο αιώνιος ψυχικός θάνατος. Η κόλαση. Τίποτα όμως δεν αποκλείεται από τη δικαιοσύνη του Θεού. Και το δυστύχημα και η αναπηρία και η αρρώστια, ακόμα και ο σωματικός θάνατος. Αυτό βεβαιώνεται και πάλιν αγιογραφικώς από τον Απόστολο Παύλο στην Α’ προς Κορινθίους επιστολή του λέγοντας ότι όσοι κοινωνούν αναξίως του σώματος και του αίματος του Ιησού Χριστού τιμωρούνται ποικιλοτρόπως. «Δια τούτο» λέγει «εν υμίν πολλοί ασθενείς και άρρωστοι και κοιμώνται ικανοί». Και επειδή αναξίως κοινωνείτε από τα Τίμια Δώρα, λέγει ο Παύλος, γι’ αυτό υπάρχουν ανάμεσά σας, μεταξύ δηλαδή των χριστιανών της Κορίνθου, πολλοί ασθενείς και πολλοί βαριά άρρωστοι και αρκετοί πεθαίνουν.
Κι αυτοί οι λόγοι του Αποστόλου Παύλου εξακολουθούν να ισχύουν και μέχρι σήμερα και θα ισχύουν μέχρι της Δευτέρας του Χριστού Παρουσίας. Και θα ισχύουν πολύ περισσότερο για μας που είμεθα λειτουργοί. Μη λοιπόν, παίρνουμε επιπόλαια της παραβάσεις, ακόμα και τις πιο μικρές από τις εντολές του Ευαγγελίου, διότι αν δεν υπάρξει αληθινή μετάνοια, οι συνέπειες μπορεί να είναι καταστρεπτικές και για μας προσωπικά και για την οικογένειά μας. Για τα μέλη των οικογενειών μας. Διότι ποιος ξέρει ποια κρυφή κρυφή αμαρτία οιήσεως και υποκρισίας βασιλεύει μέσα μας…
Η Παλιά Διαθήκη βέβαια στέκεται με πολύ αυστηρότητα στις παραβάσεις των εντολών του Θεού και η τιμωρία ήταν πάντοτε σκληρή στους παραβάτες. Μετά την ενανθρώπιση όμως του Θεού Λόγου στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού ζούμε περίοδο χάριτος και σωτηρίας. Κυριαρχεί το έλεος και η αγάπη του Θεού, που δια μέσου των μυστηρίων χαρίζεται η Βασιλεία του Θεού, γι’ αυτό και ο Θεός δεν θέλει τον θάνατο του αμαρτωλού ως το επιστρέψαι και ζειν αυτόν. Κερδίζει η μετάνοια και συγχωρούνται τα πάντα αφού μας παρέχονται δωρεάν βάπτισμα, χρίσμα, Θεία Κοινωνία και Ιερά εξομολόγηση. Βασιλεύει η αγάπη, το έλεος, η συγχώρησις, η μετάνοια, η ελπίδα και η Θεία Χάρις. Ενώ στην Παλιά Διαθήκη τα πράγματα διαφέρουν.

Για παράδειγμα, να ξανάρθουμε πάλι στον προφήτη της Ιουδαίας. Από επιπολαιότητα πείστηκε στα λόγια του ψευδοπροφήτου που ήσαν όλα ψέματα και γύρισε πίσω να ξεκουράσει κάπως τον εαυτόν του. Κι όμως τιμωρήθηκε με θάνατο. Φοβερό θα πείτε…για μια τέτοια μικρή παράβαση. Φοβερόν γιατί αποδεικνύεται ότι το αμάρτημα της ανυπακοής του ήταν πολύ μεγάλο και δεν υπήρχε καμιά δικαιολογία επειδή τον ξεγέλασαν και τον εξαπάτησαν με τα ψεύδη που του είπε ο ψευδοπροφήτης. Έπρεπε να μην τον ακούσει καθόλου. Η εντολή του Θεού ήταν ρητή σ’ αυτόν: αφού ελέγξει το ειδωλολατρικόν θυσιαστήριον και τον Ιεροβοάμ, να εγκαταλείψει αμέσως τη Βαιθήλ και να επιστρέψει πίσω χωρίς να δεχθεί κανενός τη φιλοξενία. Αφού δεν ανακάλεσε ο ίδιος ο Θεός με τη δική Του εντολή και φωνή, άρα έπρεπε να του γεννηθούν μέσα του αμφιβολίες στα λόγια του ξένου που όπως αποδείχθηκε αργότερα ήταν ψευδοπροφήτης. Η τιμωρία του μπορεί να μας φαίνεται σκληρή αλλά ήταν σύμφωνη προς την δικαιοσύνη του Θεού. Παρέβη την εντολήν του Θεού και τιμωρήθηκε. Και στον Αδάμ και στην Εύα, τι τους είπε; Την ημέρα που θα φάτε από τους καρπούς αυτού του δέντρου, θανάτω αποθανείσθε.

Και μεις δεν ακούμε κανέναν. Κανέναν. Η δικαιοσύνη όμως του Θεού συνεχίζεται διότι ενώ επιτρέπει τον τραγικό θάνατο του προφήτου, το σώμα του δεν κατασπαράσσεται απ’ το λιοντάρι, το γαϊδουράκι παραμένει ολοζώντανο και το λιοντάρι τελείως ακίνητο και ήσυχο. Αλλά και οι μετέπειτα διαβάτες που έφθασαν μπροστά στο φρικτό θέαμα παρέμειναν ανενόχλητοι από την παρουσία του άγριου ζώου. Όλ’ αυτά μας αποδεικνύουν ότι τα πάντα έγιναν κάτω από το άγρυπνο σπλαχνικό βλέμμα του Αγίου Θεού. Πάρα ταύτα βλέπουμε ότι η οργή του Θεού προκαλείται όσο περισσότερον μετά θράσους και περιφρονήσεως παραβαίνουμε τις εντολές του Θεού, έστω κι αν μας φαίνονται μικρής σημασίας.

Να’ρθουμε τώρα στις ημέρες μας. Ποιος λογαριάζει τα μικροψέματα και τα κατά συνθήκη ψεύδη σαν αμαρτίες; Ποιος δίδει σημασία στο καθημερινό κουτσομπολιό και στις κατακρίσεις που κάνει με το μυαλό του, μέσα του, με τα μάτια του, με τα λόγια του, με τη σκέψη του; Ποιος λαμβάνει σοβαρά τις μικρές προσβολές που λέμε ο ένας στον άλλον και ιδίως οι μεγάλοι στα παιδιά μας; Χαζέ. Βλάκα. Ηλίθιε. Κουτέ. Στραβέ και τόσα άλλα. Το να μουντζώνουμε οδηγώντας το αυτοκίνητο…είναι μικρό το αμάρτημα; Για ασήμαντες αφορμές, οι περισσότεροι βρίζουν, διαβολοστέλνουν, αναθεματίζουν. Και καταριόνται οι περισσότεροι από μας…ναι, καταριόνται…το λένε και σε μας τους πνευματικούς. Α…πάτερ μου, εγώ τον έχω συγχωρέσει, τον αγαπώ...αλλά απ’ το Θεό να το βρει. Πόσες ώρες δε χάνονται σε αμαρτωλά θεάματα και διεστραμμένες διασκεδάσεις; Οι συχνές πικρές κουβέντες που ανταλλάσσουν συνήθως τα αντρόγυνα και φαρμακώνονται οι ψυχούλες τους…είναι μικρό το κακό; Η έλλειψις καλού παραδείγματος στα παιδιά, οι θυμοί και τα νεύρα. Ο μη σοβαρός έλεγχος στην ασυδοσία των παιδιών. Τι είναι αυτά; Είναι ή δεν είναι παραβάσεις των εντολών του Αγίου Θεού; Θα μπορούσαμε μέχρι το βράδυ να απαριθμούμε χιλιάδες μικρές μικρές παραβάσεις που στα μάτια του Θεού είναι παρακοές.

Χριστιανοί μου, οι μικρές παρακοές οδηγούνε στις μεγάλες παραβάσεις των εντολών του Θεού. Πάρα ταύτα, δεν μπορούμε να κρίνουμε τη δικαιοσύνη του Θεού που είναι ανεξιχνίαστη και υπέρλογη, γι’ αυτό και δεν μπορούμε να την συλλάβουμε με τα πτωχά μας, πεπερασμένα μυαλά. Να πω ένα παράδειγμα της περασμένης εβδομάδας. Διαπίστωσα μετά λύπης μου, ότι παραμένει στη ζωή μια γριά μάγισσα ενενήντα ετών με τα μυαλά της τετρακόσια που εξακολουθεί να καταστρέφει ψυχές που καταφεύγουν κοντά της εκουσίως, με τη θέλησή τους, για να λυθούν, δήθεν, τα προβλήματά τους κι έτσι οδηγούνται στην κόλαση, ενώ πριν από είκοσι μέρες συντετριμμένος πατέρας μου λέγει ότι έχασε το παιδί του 16 ετών από πνευμονικόν οίδημα. Κοιτάξτε τη μια, κοιτάξτε και την άλλη περίπτωση.
Στο γεγονός που αναφέραμε της Παλιά Διαθήκης βλέπουμε ότι ο άνθρωπος του Θεού για μια παρακοή προς το Θεόν πεθαίνει σαν εγκληματίας, ενώ ο ψευδοπροφήτης που εξαπάτησε ψευδόμενος τον άνθρωπο του Θεού εξακολουθεί να ζει εν ειρήνη κι ο αιματοβαμμένος ειδωλολάτρης βασιλιάς Ιεροβοάμ ν’απολαμβάνει τις βασιλικές τιμές του με κάθε δύναμη και μεγαλοπρέπεια.
Κόσμος της Αμερικής, Καναδά, της Ευρώπης κι εδώ στην πατρίδα μας, όλοι εμείς, απολαμβάνουμε πλούσια όλες τις υλικές απολαύσεις που μας παρέχει ο τεχνικός δυτικός άθεος πολιτισμός. Ενώ σε κάποιες χώρες της Αφρικής πεθαίνουν κάθε μέρα δυο χιλιάδες παιδιά από την πείνα. Λέτε όλα αυτά να μείνουν ατιμώρητα; Βρίζουμε τα θεία από το πρωί μέχρι το βράδυ όλοι οι Έλληνες, σ’ ολόκληρη την Ελλάδα. Τρομάζουν και οι ξένοι που μας έρχονται μετανάστες…για αυτή μας την αθεοφοβία. Διακόσιες, τριακόσιες χιλιάδες εκτρώσεις κάθε χρόνο. Πανσεξουαλισμός παντού βασιλεύει. Λέτε αυτά να μείνουν ατιμώρητα;
Πάρα ταύτα δοξολογούμε το όνομα του Θεού αναφωνώντας «Ω Κύριε πόσο θαυμαστά είναι τα έργα σου και πόσον ανεξιχνίαστες και ακατάληπτες είναι οι ενέργειες και οι βουλές σου. Άβυσσος στα κρίματά σου ο Θεός». Εμείς όλοι είμεθα πολύ μικροί για να κρίνουμε και τους άλλους ανθρώπους από τις σκληρές δοκιμασίες που περνούν, είτε από τις πολλές τους αμαρτίες, κι όμως πολύ καλά καλοπερνούν, είτε με τις αδικίες που κυβερνούν. Οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι και οι πτωχοί βασανίζονται και υποφέρουν.
Κι ο δίκαιος Ιώβ που ήταν άμεμπτος; Ηθικός; Δίκαιος; Θεοσεβής; Χάνει μέσα σε μια μέρα όλα του τα αγαθά με τα χιλιάδες ζώα. Την ίδια μέρα χάνει και τα δέκα του τα παιδιά, επτά αγόρια και τρία κορίτσια. Δεν ξέρω ποιος από μας αντέχει το θάνατο δυο παιδιών του ταυτόχρονα; Γεμίζει ο ίδιος από λέπρα. Τον πετάνε έξω από την πόλη και κάθεται πάνω σε μια κοπριά. Οι φίλοι του τον εγκαταλείπουν, γιατί τον θεωρούν μεγάλο αμαρτωλό. Και η γυναίκα του κάθε μέρα τον προτρέπει να βλασφημήσει το Θεό. Και τι απαντά σε όλα αυτά…και τι απάντησε ο Ιώβ; Αυτό που η Εκκλησία μας θριαμβευτικά ψάλλει κάθε Κυριακή «Είη το όνομα Κυρίου ευλογημένο από του νυν και έως του αιώνος». Στους δικαίους είναι αυτός θρίαμβος της πίστεως γι’ αυτό στους δικαίους στους καλούς και ευλογημένους χριστιανούς φθείρεται μεν το σώμα κι έρχονται πολλά δεινά για να σωθεί όμως η ψυχή. Ενώ στους πολλούς αλλά αμετανοήτους ανθρώπους και αμετανοήτους χριστιανούς που επιμένουν στην κακία, στην πονηριά και στην αδικία, καλοτρέφεται το σώμα τους για να ωριμάσει η ψυχή τους για την κόλαση. Κι άλλοτε πάλι υποφέρουν και τιμωρούνται για να συνέλθουν και μετανοήσουν. Ναι, μπορούν κι αυτοί να σωθούν αν το θελήσουν.

Χριστιανοί μου τελειώσαμε. Τελειώσαμε και δεν τελειώσαμε και δεν θα τελειώσουμε ποτέ. Πάντως όμως πολύ σύντομα έρχεται η δικαία οργή του Θεού επί τους υιούς της απειθείας. Στώμεν καλώς. Οι Απόστολοι, οι Άγιοι Απόστολοι πέθαναν. Οι Μεγάλοι Ιεράρχες και Πατέρες της Εκκλησίας μας, κι αυτοί πέθαναν. Οι εν ασκήσει διαλάμψαντες Άγιοι και Όσιοι της ερήμου, κι αυτοί με τη σειρά τους έφυγαν απ’ τη ζωή. Τα εκατομμύρια των μαρτύρων και ομολογητών πέθαναν μαρτυρικά και οι δίκαιοι και οι θεοσεβείς χριστιανοί στους αιώνας που πέρασαν πέθαναν κι αυτοί. Πολλοί απ’ αυτούς πέθαναν πολύ νωρίς, πολύ νέοι, ειδικότερα οι μάρτυρες. Κι όμως παρέμειναν τα έργα τους κι η αγία τους ζωή και μαζί μ’ αυτά παρέμειναν τα λόγια τους, τα κηρύγματά τους, παρέμεινε ο λόγος του Θεού, το Ευαγγέλιον της σωτηρίας, παρέμεινε η ορθόδοξος πίστη τους και το αγιασμένο παράδειγμά τους. Παρέμεινε η Εκκλησία και τα μυστήριά της ως σώμα Χριστού και κιβωτός σωτηρίας. Παρέμεινε η θεανθρώπινη και αναμάρτητη ζωή του Κυρίου προς μίμησιν. Η ανυπέρβλητη, θεϊκή και κοσμοσωτήρια διδασκαλία. Παρέμειναν το πλήθος των θαυμάτων Του και κυρίως η σταυρική Του θυσία και τα πάθη. Η ταφή και η κάθοδος στον Άδη, η πανένδοξος Ανάστασίς Του, η θριαμβευτική Του Ανάληψη εις τους αιώνας. Και τώρα; Και τώρα; Και σήμερα μπορεί…και το βράδυ μπορεί…δεν ξέρουμε πότε. Περιμένουμε τη Δευτέρα του Χριστού Παρουσία που θα κρίνει ζώντας και νεκρούς με αμερόληπτη δικαιοσύνη. Η περίοδος της Χάριτος χριστιανοί μου τελειώνει. Ας την εκμεταλλευτούμε με αληθινή μετάνοια όσο αναπνέουμε. Όσο ζούμε για να σωθούμε. Πράγμα που το εύχομαι.
Τέλος και τω Θεώ δόξα.
Αμήν.

Κυριακή 7 Μαΐου 2006

Κήρυγμα Κυριακής Μυροφόρων 2006



228 δ)
Κήρυγμα Κυριακής Μυροφόρων 2006

Γιατί να μιλήσω; Κανείς σήμερα δεν ξέρει! Γι’ αυτό που ακούσαμε προηγουμένως;
Το ψάλλουμε τη Μεγάλη Παρασκευή και το οποίον αναφέρεται εν μέρει και εις το σημερινό Ευαγγελικό Ανάγνωσμα, να πει, για τους επτά, την εκλογή των επτά διακόνων; Ή να μιλήσει για τα φρικτά τελούμενα σε κάθε Θεία Λειτουργία, από ποιο; Από τον πιο ταπεινό παπά! Δεν ξέρει κανείς και τι να πεί!.. Και βλέπει πολλές φορές με τα μάτια της ψυχής του, όταν ευρίσκεται «προσκαρτερών τη προσευχή» κατά την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας, και ιδιαιτέρως όταν κάνει την προσευχούλα του μόνος του στο σπιτάκι του και στο δωμάτιό του και ενθυμούμενος τα γεγονότα που συνετέλεσαν και στην προσωπική του σωτηρία.
Βλέπει τότε τον εαυτόν του, αρπάζεται ο νούς, αρπάζεται η ψυχούλα του, και δεν είναι σ’ αυτόν τον χώρον, όπου και αν ευρίσκεται, και η γη είναι εκεί μαζί με τον Ιωσήφ εξ Αριμαθαίας, και τον νυκτερινόν δια τον φόβον των Ιουδαίων μαθητήν του Κυρίου, Νικόδημον, εις τον οποίον απεκάλυψε υπερφυά τα μυστήρια της Παναγίας Τριάδος σε μια συζήτηση υψηλής θεολογίας που ήταν ένα βράδυ με το Νικόδημο. Και το πώς πήραν την Αγία Σινδόνη, της άκρης της οποίας, αγγίζει και η δική σου ψυχή όταν ευρίσκεται «τη προσευχή προσκαρτερούσα» και μέσα σ’ αυτόν τον ναόν και σε κάθε ναόν μικρό ή μεγάλο, την ώρα που τελείται η Θεία Λειτουργία, και την ώρα που τα φρικτά μυστήρια, τελεσιουργούνται και μεταβάλλεται ο άρτος και ο οίνος σε Σώμα και Αίμα Χριστού, παρουσία μυριάδων Αγγέλων και Αρχαγγέλων, και παρουσία των Αγίων που μας περιβάλλουν και όλων των Αγίων της θριαμβεύουσας Εκκλησίας.
Τι είμαστε εσείς και εγώ; Οι περισσότεροι είμαστε «ντουβάρια μπαίνουμε» και «τούβλα βγαίνουμε», σοβάδες σκέτοι. Δεν διαθέτει η ψυχή μας τίποτα από εκείνα που χρειάζεται δεν έχει, πνευματικές κεραίες, αγνές και καθαρές, που να μπορούν να συλλάβουν τα υψηλά πνευματικά κύματα που στέλνει ο Άκτιστος Τριαδικός Θεός, η Άκτιστος Τρισήλιος Θεότης, και να αισθανθεί μέσα του σπασμούς και τους ανασασμούς του Αγίου Πνεύματος.
Ζεί Κύριος ο Θεός! Η πίστις μας είναι αληθινή και ζωντανή, και ο Κύριός μας είναι μπροστά μας και μέσα μας, ολόκληρος ζών παρών, και αν δεν το αισθανόμαστε, τότε, είμαστε αξιοθρήνητοι, γιατί, και η προσευχή μας δεν πιάνει τόπο, είναι αδύνατη, είναι αδύναμη, είναι αναιμική, είναι ανίσχυρη, δε έχει παρρησία, δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο θρόνο του Θεού,….
Όπως και στην Αποκαθήλωση της Μεγάλης Παρασκευής, έτσι και στη σημερινή ημέρα, υπάρχουν όπως υπήρξαν και πολλοί παλιοί ιερείς, αγράμματοι μεν, αλλά αγιασμένοι, όπως ο πατήρ Βησσαρίων από τη Μονή Αγάθωνος τον οποίον εγνώρισα προσωπικά, τον οποίον είχα την τιμή να εναγκαλισθώ μαζί του και να του ασπασθώ το αγιασμένο του χέρι - Κληρικός ών και γω το 1988. Και να λέγει και να καταμαρτυρεί και αυτός και άλλοι, ότι ένα μέρος της Αγίας Σινδόνης, η ψυχή τους με ανέκφραστον λόγον, κρατούσαν και αυτοί, και όταν, έπαιρναν στα χέρια τους τυλιγμένο στη Σινδόνη, το Σώμα του Κυρίου, ένα ξύλο επίπεδο είναι, με σχηματισμένο το Σώμα του Κυρίου, και ζωγραφισμένο, αγιογραφημένο, με τις πληγές και λοιπά, και κείνο το ξύλο να γίνεται μέσα από την Αγία Σινδόνη, ένα ανάλαφρο ευλύγιστο βρέφος το οποίον σπάραζε μέσα στα χέρια του ως Ων ο Θεός, για να τοποθετηθεί εν μέσω κλαυθμών, και να περάσει απ’ το κέντρο μέσα απ’ την Ωραία Πύλη και να πάει να σταθεί πίσω από το Άγιον Βήμα.
Δεν τα ζούμε αυτά! Δεν τα ζούμε, γι’ αυτό είμαστε νερόβραστοι και χλιαροί χριστιανοί, και χλιαροί παπάδες, και δεσποτάδες και μοναχοί. Δεν τα βιώνουμε αυτά. Γι’ αυτό και δεν μπορούμε να τα καταθέσουμε σαν μαρτυρία στον πιστόν λαόν του Θεού, που περιμένει από μας, τι είπαν οι Απόστολοι, τι είπε σήμερα ο Πέτρος στον λαόν, που πάντα διαμαρτύρεται, - και γιατί διαμαρτυρόταν; Για το φαγητό! Έτσι μας είπε σήμερα το Αποστολικόν Ανάγνωσμα. Διότι άλλοι έτρωγαν πολύ και άλλοι έτρωγαν λίγο στα λεγόμενα ενοριακά συσσίτια!
Εμείς δεν ήρθαμε εδώ για να διακονήσουμε τραπέζια. Ούτε ο Κύριος μας άφησε διαδόχους Του γι’ αυτόν τον λόγον. Αλλά «τη προσευχή και την διακονίαν του λόγου προσκαρτερούντες», ήταν η φράσις που μας είπε σήμερα το Αποστολικόν Ανάγνωσμα, απ’ τις Πράξεις των Αποστόλων. Γι’ αυτό σεις μεταξύ σας, θα εκλέξετε επτά άνδρας γεμάτους σοφία, πλήρεις Πνεύματος Αγίου, και εξέλεξαν αυτήν, τον Στέφανον, που εγένετο και ο πρώτος μάρτυς και αρχιδιάκονος, άνδρας πλήρης πίστεως και Πνεύματος Αγίου, και Φίλιππον, και Πρόχορον και Νικάνορα και Τίμονα και Παρμενά και Νικόλαον ο οποίος και αυτός ανάμεσα στους επτά εγένετο και αυτός με τη σειρά του προδότης διότι αρνήθηκε την αληθινή πίστη και δημιούργησε την αίρεση των Νικολαϊτών, η οποία συνεχίστηκε ως αίρεσις μέχρι και των ημερών μας παρακαλώ. Γιατί αυτές είναι οι αιρέσεις που καταταλαιπωρούν το Σώμα της Εκκλησίας.
Και παρόλο τον θόρυβο που γίνεται, αυτές τις ημέρες, μα και παλαιότερα και πέρσι και πρόπερσι και ποιος ξέρει τι θόρυβος θα γίνεται στο μέλλον, από τα τηλεοπτικά παράθυρα, από τους λόγους που θα εκφωνούνται, από τις αποφάσεις που θα παίρνονται στη Βουλή, απ’ αυτούς τους άνδρες που εμείς θα ψηφίζουμε – μάλιστα που εμείς θα ψηφίζουμε – ακολουθώντας το παράδειγμα των άλλων κρατών και μελών της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, για να μην αναφέρω τα φρικτά που θα γίνουν, διότι δεν είναι αυτής της ώρας. Θα βρίσκεται πάντα θα έρχεται κάποια στιγμή, και κάποια ώρα και ο Θεός θα κάνει έναν σεισμόν, και θα εκλέγει έναν παπά αφανή, έναν ταπεινό χριστιανό, απλούν και ταπεινό και ύστερα όπως τον πατέρα Βησσαρίωνα, και ύστερα από δεκαπέντε χρόνια από την κοίμησή του να συνταράσσεται ολόκληρη η Ελλάδα, και όχι μόνον η Ορθόδοξη Ελλάδα μας, αλλά και ο Ελληνισμός της Αμερικής και του Καναδά και της Αυστραλίας και μελών των κρατών της Ευρώπης, και να έρχονται εκεί με τα αεροπλάνα και τα λεωφορεία για να προσκυνήσουν το σκήνωμα του πατρός Βησσαρίωνος του αυριανού αγίου. Ακόμα και από την Αφρική έχουν έλθει άνθρωποι για να τον προσκυνήσουν.
Εκλέγει ο Θεός τον πατέρα Ιάκωβο τον Τσαλίκη, τον πατέρα Πορφύριο τον Μπαϊρακτάρη, τον πατέρα Φιλόθεο τον Ζερβάκο, τον πατέρα Αμφιλόχιο τον Μακρή, τον πατέρα Ιερώνυμο τον μονόχειρα από την Αίγινα, τον πατέρα Παΐσιο τον Αγιορείτη και ασκητή της Παναγούδας, τον πατέρα Χαράλαμπο τον Διονυσιάτη, τον υψηπέτη της Θεολογίας και του Ησυχασμού πατέρα Ιωσήφ τον Σπηλαιώτη, γιατί μόνον στους κεκοιμημένους θέλω να αναφέρομαι και όχι στους ζωντανούς, και γράφονται τόνοι από βιβλία, τα οποία προκαλούν πνευματικούς σεισμούς, σ’ ολόκληρον τον κόσμον και στις καρδιές των ανθρώπων που διαβάζουν το βίο τους και πηγαίνουν και προσκυνούν τους τάφους των, και παίρνουν λαδάκι από την καντήλα τους, και αλείφονται προς ίασην ψυχής και σώματος.
Αλλά ο μεγαλύτερος και ο πνευματικός σεισμός γίνεται κατά την διάρκειαν της Θείας Λειτουργίας, όταν ο ιερεύς λέγει «τα σα εκ των σών», τότε «αποκυλίεται ο λίθος εκ της θύρας του μνημείου». Δεν καταλαβαίνουμε τίποτα… τίποτα δεν καταλαβαίνουμε. Εκείνο που ξέρουμε είναι το μυαλό μας να το στέλνουμε πότε εδώ και πότε εκεί και πότε αλλού, καμιά φορά και σε αμαρτίες, ναι, ναι, έτσι κάνουμε…. Είμαστε με το σώμα εδώ και με την ψυχή μας είμαστε αλλού και δεν καταλαβαίνουμε τίποτα, και κατεβαίνει το Πνεύμα το Άγιον, έρχεται ο ήλιος και ανοίγει, σκίζει τους ουρανούς, και κατεβαίνει ο Τρισήλιος Θεός, το Πνεύμα το Άγιον, σε όποια μορφή θέλει. Και μεταβάλλει τον άρτον και τον οίνον σε Σώμα και Αίμα Χριστού. Εμείς, όπως ήρθαμε, όπως μπήκαμε, έτσι βγαίνουμε.

Πρέπει λοιπόν να κινηθούμε με πνεύμα δυνατό μετανοίας, αληθινής μετανοίας και συντριβής για να μπορέσουμε να συνέλθουμε.

Μια βδομάδα, την προηγούμενη, διότι αυτή δεν είχα ευκαιρία, ετοίμαζα και κρατούσα σημειώσεις για το τι θα σας πώ σήμερα. Δεν σας είπα τίποτα! Ο Θεός έστειλε άλλα. Ας φροντίσουμε να τα κρατήσουμε στις καρδιές μας, να τα κλειδώσουμε και να τα αμπαρώσουμε εκεί μέσα, να τα κάνουμε αίμα, και να τα στείλουμε σε όλους τους πιστούς, της ψυχής και του σώματος. Για να πάρουμε ζωή Πνεύματος Αγίου, και να κάνουμε έργον θείον, έργον πίστεως, έργον αγάπης, όχι για να φαίνεται στους ανθρώπους, γιατί δεν πιστεύουμε σ’ αυτά τα έργα, αλλά σε εκείνον το οποίον αποδεικνύει ότι πιστεύω στην Ανάσταση, και «επικράνθη ο Άδης», - ποιος ξέρει; Μπορεί αυτή τη στιγμή σε κάποια ψυχή από σας, μικρή ή μεγάλη, δεν ξέρω, μόνον αυτά γνωρίζουν, τα παιδιά, και όσοι από σας έχετε παιδικές ψυχούλες, εγώ δε λέω, να κατεβαίνει στον Άδη, μαζί με τον Χριστό, και να ακούει το κήρυγμα της σωτηρίας στις νεκρές ψυχές, που βρίσκονται μέσα στην φρίκη της Κολάσεως, και να ελευθερώνονται εκεί και να εισέρχονται πνευματικά, όταν κοινωνούν, μαζί με τον ληστήν, πρώτοι στον Παράδεισον.
Εύχομαι τέτοια πράγματα να ζείτε! Και γι’ αυτό να έρχεστε στην εκκλησία, όχι για άλλο λόγο, για να ζείτε τα μυστήρια του Θεού και το έργον, το θείον έργον, το κοσμοσωτήριον έργον της ενανθρωπίσεως του Κυρίου μας.

Και χίλια καλά και χίλιες ευχές, νάχουν και οι ιεροψάλτες μας που κατά καιρούς, μας δίνουν ύμνους συγκινητικούς με άριστον τρόπον αποδόσεως, που δημιουργούν και αυτοί με τη σειρά τους την κατάνυξη στις δικές μας καρδιές. Αλλά και πολλών από σας οι καρδιές, όπως κτυπούνε, τακ, τακ, τακ, σε κάθε κτύπο ακούει ο ουρανός, και τις λέξεις «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».

Άντε αδελφοί μου, να το κάνουμε αυτό μια ζωντανή πραγματικότητα, και να αρχίσουμε πρώτα από μένα που είμαι ανάξιος και ταλαίπωρος, και ύστερα από σας, απ’ τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο,

Αμήν.

Ευαγγέλιο Κυριακής Μυροφόρων

228 γ) Ευαγγέλιο Κυριακής Μυροφόρων. 7.5.2006. .mp3


43 Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.
44 ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε·
45 καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ.
46 καὶ ἀγοράσας σινδόνα καὶ καθελὼν αὐτὸν ἐνείλησε τῇ σινδόνι καὶ κατέθηκεν αὐτὸν ἐν μνημείῳ ὃ ἦν λελατομημένον ἐκ πέτρας, καὶ προσεκύλισε λίθον ἐπὶ τῆς θύρας τοῦ μνημείου.
47 ἡ δὲ Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία Ἰωσῆ ἐθεώρουν ποῦ τίθεται.

Κεφάλαιο 16
1 Καὶ διαγενομένου τοῦ σαββάτου Μαρία ἡ Μαγδαληνὴ καὶ Μαρία ἡ τοῦ Ἰακώβου καὶ Σαλώμη ἠγόρασαν ἀρώματα ἵνα ἐλθοῦσαι ἀλείψωσιν αὐτόν.
2 καὶ λίαν πρωῒ τς μιᾶς σαββάτων ἔρχονται ἐπὶ τὸ μνημεῖον, ἀνατείλαντος τοῦ ἡλίου.
3 καὶ ἔλεγον πρὸς ἑαυτάς· Τίς ἀποκυλίσει ἡμῖν τὸν λίθον ἐκ τῆς θύρας τοῦ μνημείου;
4 καὶ ἀναβλέψασαι θεωροῦσιν ὅτι ἀποκεκύλισται ὁ λίθος· ἦν γὰρ μέγας σφόδρα.
5 καὶ εἰσελθοῦσαι εἰς τὸ μνημεῖον εἶδον νεανίσκον καθήμενον ἐν τοῖς δεξιοῖς, περιβεβλημένον στολὴν λευκήν, καὶ ἐξεθαμβήθησαν.
6 ὁ δὲ λέγει αὐταῖς· Μὴ ἐκθαμβεῖσθε· Ἰησοῦν ζητεῖτε τὸν Ναζαρηνὸν τὸν ἐσταυρωμένον· ἠγέρθη, οὐκ ἔστιν ὧδε· ἴδε ὁ τόπος ὅπου ἔθηκαν αὐτόν.
7 ἀλλ' ὑπάγετε εἴπατε τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ καὶ τῷ Πέτρῳ ὅτι προάγει ὑμᾶς εἰς τὴν Γαλιλαίαν· ἐκεῖ αὐτὸν ὄψεσθε, καθὼς εἶπεν ὑμῖν.
8 καὶ ἐξελθοῦσαι ἔφυγον ἀπὸ τοῦ μνημείου· εἶχε δὲ αὐτὰς τρόμος καὶ ἔκστασις, καὶ οὐδενὶ οὐδὲν εἶπον· ἐφοβοῦντο γάρ.